بریده‌هایی از کتاب کشف حکمت اتفاقات

براساس طرز تفکر یونگ، هر کس در زمان خودش و به شیوه خودش به آن کسی تبدیل می‌شود که در عمق وجودش هست

گاهی اوقات اصلا نیازی نیست که یک همزمانی را تحلیل کنیم تا تأثیری تحول‌بخش بر ما بگذارد. دقیقآ همان‌گونه که گاهی اوقات یک داستان خوش ساخت، بدون اینکه حتی متوجه شویم، تأثیرش را بر ما می‌گذارد.

وقتی چندین بار در زندگی‌ام با شرایطی مشابه مواجه می‌شوم، همانند تجربه من درباره تغییر شغل‌هایم، در نهایت به رشد من می‌انجامد؛ این رشد است که باعث می‌شود بتوانم درک کنم چه چیز به خیر و صلاح من است، نه عوامل عینی.

مدیریت موفقیت سخت‌تر از مدیریت شکست بود.

اگر به‌تدریج به این درک برسیم که «هیچ چیز تصادفی نیست» آنگاه تعاریف قراردادی از این اصطلاحات کمی دگرگون می‌شوند.

زندگی هر کس روایتی دارد. شما از محل کارتان به خانه می‌آیید و اولین چیزی که می‌پرسید این است «امروز چطور بود؟» به عبارت دیگر «لطفآ داستان امروزت را برایم تعریف کن.» یا دوستی را برای ناهار ملاقات می‌کنید و حتی پیش از اینکه دستمال سر میز را بردارید دوست‌تان از شما می‌پرسد «خب، چه خبر؟» یا به عبارت دیگر «داستانی را برایم تعریف کن.» اگر فرزند داشته باشید، حتی به‌ندرت لازم است که از آن‌ها بخواهید داستانی برای‌تان تعریف کنند. بچه‌ها در دنیای داستان‌ها زندگی می‌کنند و چه دوست داشته باشید یا نه، آن‌ها این داستان‌ها را با جزئیات ملال‌آوری برای‌تان تعریف می‌کنند.

پدیده همزمانی را کارل گوستاو یونگ وارد ادبیات روان‌شناسی کرد. او در یکی از جلسات مشاوره‌اش در حال شنیدن خواب یکی از مراجعانش بود که وی اشاره به نوعی سوسک طلایی رنگی می‌کند که در خوابش آن را دیده است و سعی دارد شکل و شمایل آن را برای یونگ توضیح دهد و در همین حین یونگ صدای ظریفی را در کنار پنجره‌اش می‌شنود و نگاه خود را به آن سمت بر می‌گرداند و سوسکی را می‌بیند که تقلا می‌کند به داخل بیاید. به مراجع اشاره می‌کند و می‌گوید: «این شکلی بود؟» و مراجع با بهت جواب می‌دهد: «دقیقآ همین سوسک بود!» این تجربه یونگ برای شروع درک همزمانی مفید است ولی برای شرح آن نیاز به تجارب و تبین بیشتری است که این کتاب به یقین اثری فاخر در این حوزه است؛ چون شما را به درک جالبی از اثر همزمانی در انتخاب شغل، ازدواج و سایر موضوعات بنیادی زندگی رهنمون می‌سازد،

همکار یونگ، ماری لوییس ون فرانز در مقاله‌اش درباره همزمانی می‌نویسد: «رویداد تصادفی، همچون دشمن است، رویداد تصادفی چیزی است که باید آن را از میان بردارید.»

پس اگر می‌خواهیم به رؤیاهای افراد بپردازیم، منطقی است که به زندگی درونی آن‌ها توجه کنیم.

رؤیاها که «محتوا» کاملا ذهنی است، هیچ تفسیری وجود ندارد که کاملا درست یا غلط باشد. در زمینه رؤیاها فقط تفاسیر بهتر و بدتر وجود دارند.

که وقتی افراد تصمیم می‌گیرند برنامه‌ریزی‌های‌شان را کنار بگذارند و اجازه می‌دهند وقایع پیش‌بینی‌ناپذیر جایی در داستان زندگی کاری آن‌ها داشته باشند، آنگاه می‌توانند جنبه‌های بالقوه و سازنده کارشان را هم مشاهده کنند

لزومآ همیشه ایگوی ما تنها منبع رشدمان نیست.

هیچ چیز «درونی‌تر»، فردی‌تر و ذهنی‌تر از احساسات ما نیست.