بریده‌هایی از کتاب راهنمای کامل والدین (جلد ۱)

شاید گاهی تلاش کنید وقتی حواس کودکتان به چیز دیگری پرت شده و از رفتنِ شما بی‌خبر است، مهدکودک را ترک کنید. هر چند این کار در ابتدا جلوی ریزش اشکهای ناگهانی او را می‌گیرد، اما شاید وقتی متوجه شود که رفته‌اید، واکنشی همراه با تعجب و ترس از خود بروز دهد. همیشه یک خداحافظی سریع بهتر است.

حقیقت این است که در آغوش‌گرفتن کودک گریان او را لوس نمی‌کند. در عوض، حس امنیت او را پرورش می‌دهد و همین در دراز مدت سبب خواهد شد احتمال گریه‌کردن او کمتر شود. کودکی که گریه می‌کند شروع به پیش‌بینی این واکنش مثبت می‌کند که هر زمان گریه کند، کسی هست که به گریه او واکنش نشان دهد. این رابطه علت ومعلولی به کودک حس امنیت و آسایش می‌بخشد و همچنین به او می‌آموزد که به والدینش اعتماد کند. یادگیری اعتماد کردن بخشی مهم از رشد اولیه کودک است. اگر والدین به گریه‌های کودک واکنش نشان ندهند، یا به‌طور نامنظم و پیش‌بینی نشده با او رفتار کنند، او به سرعت احساس می‌کند تأثیر اندکی بر محیط خود دارد. در چنین موقعیتی، او یاد می‌گیرد که نمی‌تواند به اطرافیان خود اعتماد کند.

در بیشتر مواقع، رفتار کودک با رسیدن والدینش تغییر می‌کند زیرا وقتی آنها در اطرافش هستند احساس راحتی بیشتری می‌کند و به محض آنکه چشمش به آنها می‌افتد، می‌تواند احساساتی را بروز دهد که تا پیش از این در خودش نگه داشته بود.

از آنجا که مکیدن انگشت به کودک احساس آرامش می‌دهد، والدین برای ترک این عادت هر چه کودک را بیشتر تحت فشار بگذارند، این احتمال بیشتر می‌شود که او به انگشتش وابسته‌تر و محتاج‌تر شود.

اگر فرزندتان یاد بگیرد که به مراقبت و حمایت شما اعتماد کند، نوپایی می‌شود که اطراف خود را با اعتماد کشف می‌کند و همان‌طور که رشد می‌کند، کم‌کم و به طور خودانگیخته تمایل به استقلال را نشان می‌دهد.