بریده‌هایی از کتاب آیین سخنرانی

نحوه بیان شما تا حد زیادی نشان‌دهنده نوع دوستان شماست. بنابراین از روش لینکلن استفاده کنید و با اساتید ادبیات رابطه دوستانه برقرار کنید و همچون او بعدازظهرهای خود را با «شکسپیر» و دیگر شاعران و اساتید نثر سپری کنید. این کار را انجام دهید، ذهن شما به صورت خودجوش و غیر قابل اجتناب غنی می‌شود و نحوه بیانتان به نوعی شکوه دوستانتان را منعکس می‌کند.

روزنامه بعدازظهر را به گوشه‌ای پرتاب کنید و بگویید «شکسپیر! امشب نزد من بیا و از رومئو و ژولیتش و از مکبث و جاه طلبی‌اش برایم صحبت کن.» اگر این کارها را بکنید چه پاداشی خواهید گرفت؟ نحوه بیانتان به تدریج و به صورتی ناخودآگاه اما غیرقابل اجتناب، زیبا و با ظرافت خواهد شد و آرام آرام عظمت، زیبایی و شکوه همراهان خود را منعکس خواهید کرد

ایده‌های اصلی خود را دوباره بیان کنید اما آنها را تکرار نکنید و همان عبارت را دوباره به کار نبرید. جمله‌ها را تغییر دهید اما بدون آنکه شنوندگان متوجه شوند، همان ایده‌ها را دوباره مطرح کنید.

هر کس که می‌خواهد توانایی سخنرانی را به دست آورد باید روشهایی را که نویسندگان مجلات در جلب توجه سریع خوانندگان به کار می‌گیرند مورد مطالعه قرار دهد. آنها می‌توانند خیلی بهتر از مجموعه سخنرانی‌های چاپ شده به شما آموزش دهند که چگونه سخنرانی خود را آغاز نمایید.

از شروع با داستانهای طنز اجتناب کنید

مخاطبان معمولی زندگی مدرن تقریبا همین قدر حوصله دارند: «حرفی برای گفتن داری؟ بسیار خوب سریع و بی‌حاشیه حرفت را بزن. سخنوری ممنوع! سریع اصل مطلب را بگو و بنشین.»

پیش‌بینی کنید آخرین احساسی که بر جای خواهید گذاشت چیست، در حالی که دیگر جمله‌ای در کار نیست تا اثر آن را از بین ببرد.

به نظر من بهترین محیط برای سخنرانی زمانی ایجاد می‌شود که اصولاً هیچ وسیله‌ای روی صحنه نباشد. هیچ چیز کنار یا پشت سر سخنران نباشد تا توجه حضار را به خود جلب کند

اگر شنوندگان شما در سالن پراکنده‌اند، از آنها بخواهید جلو بیایند و نزدیک شما بنشینند. پیش از آغاز سخنرانی روی این موضوع پافشاری کنید. پشت تریبون نایستید مگر اینکه جمعیت زیادی مقابل شما قرار گرفته باشند و دلیلی واقعی و نوعی ضرورت برای سخنرانی در این مورد وجود داشته باشد. خود را با مخاطبانتان در یک سطح قرار دهید و نزدیک آنها بایستید. تمامی رسوم متداول را زیر پا بگذارید و رابطه‌ای صمیمانه با آنها برقرار کنید. صحبتهای خود را به شکل محاوره‌ای بیان کنید.

همانند بسیاری از افراد این اشتباه را مرتکب نشوید که آمادگی و طرحهای خود برای سخنرانی را تا آخرین لحظات به تأخیر بیاندازید و سپس در تلاشی بی‌امان سعی کنید در آخرین لحظات خود را آماده کنید. اگر چنین کاری را انجام دهید به واسطه خستگی ذهنی و تجمع سموم در بدنتان حالت افراد معتاد را به خود گرفته، دچار ضعف جسمانی می‌شوید، سرزندگی خود را از دست می‌دهید و از نظر ذهنی و عصبی کاملاً آسیب‌پذیر می‌شوید.