بریده‌هایی از کتاب آموزش فن بیان

«افراد را از سؤال‌هایی که می‌پرسند بشناسید، نه از جواب‌هایشان»

این اصل به اثبات رسیده است که: «به هریک از قابلیت‌های خود توجه کنیم، رشد می‌کنند» ؛ به‌عنوان نمونه: در حال حاضر که این کتاب را گشوده‌اید و ذهن شما به فن بیان معطوف است، مطمئن باشید که در این زمینه رشد می‌کنید.

پیش خود مجسّم کنید که مشغول سخنرانی در مقابل یک‌صد نفر هستید. اگر بر کمرویی خود غلبه نکنید، به‌یقین بیش از این متضرّر خواهید شد. اطمینان داشته باشید، با کمی تمرکز و پشتکار، این احساسات دست‌وپاگیر، خیلی زودتر از آنچه که فکرش را هم می‌کردید، به‌دست فراموشی سپرده خواهد شد.

به کسی نمی‌شود چیزی آموخت؛ فقط می‌توان مسیر آموزش را هموار کرد

«اطناب مُمِل، ایجاز مخل» ؛ به این معنا که سخن نباید آن‌قدر طولانی شود که شنونده یا شنوندگان‌را کسل و کلافه نماید و یا آن‌قدر کوتاه و مختصر مطرح گردد که معنای مطلب را مخدوش کند.

بزرگ‌ترین مصیبت آن است که نه معلومات کافی برای حرف زدن داشته باشیم و نه شعور کافی برای خاموش ماندن.

کلیه‌ی مشاهیر جهان دارای عادت پسندیده‌ی نظم فکری بوده‌اند و ذهن خود را به‌دقت برنامه‌ریزی می‌کردند.

نخستین نیکی به دیگران، روی باز و خندان است.

صحبت ابله ترا ابله کند.

زبان ترازویی است که «نادانی» آن‌را سبک و «عقل» آن‌را سنگین می‌کند. نخستین نیکی به دیگران، روی باز و خندان است. خاموشی و سکوت، باغ تفکر است. حضرت علی

فردی که عصبانی می‌شود، یعنی اینکه دیگر کاسه‌ی صبرش لبریز و یا تحملش طاق شده است. این حالت نشانه‌ی ضعف بوده و شخصیت او زیر سؤال می‌رود

این‌را بدانید: آدمی که به‌رغم میلش متقاعد می‌شود، همچنان بر عقیده‌اش استوار می‌ماند.

هیچ‌چیز به‌اندازه‌ی دستپاچگی و اضطراب، مانع خلاقیت، موفقیت و تأثیر کلام بر شنونده نمی‌شود.

یکی از موجبات مغفرت، نیکو سخن گفتن است. حضرت محمد (ص)

زگفتار بیهوده جز رنج نیست چو خاموشی اندر جهان گنج نیست فردوسی

اندیشه کن، سپس سخن گوی تا از لغزش دور باشی. آنکه غالب بر زبان است، در امان است. بیشتر خطاهای انسان، ناشی از زبان اوست. حضرت محمد (ص)

اگر برای ارتکاب یک اشتباه، هزار دلیل بیاورید، مرتکب هزار و یک اشتباه شده‌اید

مهم‌ترین اصلی که برای کشف صدای صحیح و خوشایند به‌کار می‌بریم، اصل کمترین تنش و فشار است؛ یعنی تلاش کنیم با صرف حداقل انرژی و به طبیعی‌ترین وجه ممکن، صدای خویش را به‌کار گیریم.

هرگز احساسات دیگران‌ را جریحه‌دار نکرده و اسیر چنین اوهامی نشوید که «حرف، حرف من است» . شرمسار کردن هر فردی، حتی شخص خطاکار، ظالمانه است و نتیجه‌ی مطلوبی در بر ندارد.

. شرمسار کردن فرد خطاکار، صورت خوشی ندارد، بهتر است به او فرصت دهیم تا خود را اصلاح نماید.