بریده‌هایی از کتاب قوانین قدرت

همۀ ما باید پیش از انجام هر کار آن را از هر حیث بسنجیم و به پیامدهایش توجه کنیم. در صورتی‌که اغلب در راه اطاعت از هوای نفس و اقناع شهوت و غضب، حُب ‌مال و مقام و دیگر تمایلات غریزی این نکته نغز و ارزنده را به بادۀ فراموشی سپرده و موجبات سقوط و تباهی خویش را فراهم می‌کنیم.

ذاشتن قدرتمندی آن است که خشم، رنجش و واکنشی را برمی‌انگیزد که نهایتاً اقتدارتان

زندگی بر این پایه استوار است که هر چیز که بی‌حساب متورم شود دیر یا زود متلاشی می‌گردد.

وقتی کمتر از ضرورت سخن می‌گویید، به طور حتم بزرگتر و نیرومندتر از آنچه هستید جلوه می‌کنید. به‌طور کلی انسانها ماشینهای تفسیر و توصیف‌اند. باید بدانند که شما به چه چیزهایی فکر می‌کنید. اما سکوت و یا پاسخهای کوتاهتان آنان را در موضع دفاعی قرار می‌دهد؛ به جنب‌وجوش‌شان می‌اندازد و سبب می‌شود تفسیرهای گوناگونی را برای سکوت‌تان متصور شوند. غافل از این که این تفسیرها اطلاعات ارزشمندی را دربارۀ آنان برملا کرده و نقاط ضعف‌شان را آشکار می‌کند.

در قلمرو اندیشه متفاوت باشید، نه در عرصۀ رفتار.

قانون ۱: هرگز مقام بالا دست را تحت شعاع قرار ندهید

هرگز اعتبار رقبایتان را مخدوش نکنید. این کار بیش از آن که نظر مردم را نسبت به فردی که به او تهمت می‌زنید عوض کند، به پیشداوری و رأی ناجوانمردانه‌ای که دربارۀ رقیب‌تان صادر می‌کنید جلب می‌کند.

همه چیز متغیر است. حتی مقررات نیز مشمول این قاعده می‌باشد

با توجه به آنچه گذشت بعضی از پدران به جوانی و نیرومندی پسرانشان حسادت می‌ورزند و می‌کوشند آنان را تحت سیطره و نفوذ خود درآورند. غافل از اینکه ذهن مشتاق و کنجکاو پسرانشان تحت تأثیر تهدیدها، واژه‌های تند و ژستهای توهین آمیز پدر حساسیتش را از دست داده و کودن و خرفت می‌شود، و یا مثل اسکندر آنان را به شورش علیه پدر برمی‌انگیزد.

وقتی ذهنتان عرصۀ تاخت و تاز خشم و بدبینی و اندوه قرار می‌گیرد در واقع در ضدیت با خود هستید و ناخواسته مجوز بازیچه شدن خویش را در اختیار دیگران قرار می‌دهید.

هرگز احساس ژرف ناشی از شأن و منزلت باطنی‌تان را از دست ندهید. این خصلت را زیر تاج حفظ کنید.

اما بسیاری از ما خود را دست کم گرفته و نمی‌توانیم بپذیریم که قادریم آنچه را که در زندگی می‌خواهیم داشته باشیم و این معمولاً ناشی از اعتقاد ریشه‌دار بی‌ارزش بودن است که در نخستین سالهای کودکی به‌وجود می‌آید.

بسیاری از ما بزدل هستیم. می‌خواهیم همواره از جار و جنجال و کشمکش در امان بوده و محبوب همگان واقع شویم. ممکن است ذهنمان به طرح یا هدفی جسورانه معطوف باشد. اما اغلب تحت تأثیر ترس و خیالات واهی این دست و آن دست کرده و از انجام آن طفره می‌رویم. وقتی تصمیم می‌گیریم دل به دریا بزنیم و از چاردیواری امن و بی‌خطر زندگیمان پافراتر نهیم، پیش‌بینی شکست، اظهارنظرهای مردم، آزردن اطرافیان و از دست دادن حمایت‌شان چنان هراسی به دلمان می‌افکند که از دست زدن به کار مورد علاقه خویش منصرف شده و عطایش را به لقایش می‌بخشیم.

به مجرد اینکه کلامی از دهانتان خارج شد نمی‌توانید آن را بازگردانید. پس کلامتان را به دقت تحت کنترل درآورده، و بخصوص از زخم زبان و گوشه و کنایه جداً احتراز کنید. خشنودی ناشی از اظهار کلمات نیشدار موقت است. در صورتی‌که تاثیرات مخربش، پرهزینه و با دوام می‌باشد.

وقتی کمتر از ضرورت سخن می‌گویید، به طور حتم بزرگتر و نیرومندتر از آنچه هستید جلوه می‌کنید. به‌طور کلی انسانها ماشینهای تفسیر و توصیف‌اند. باید بدانند که شما به چه چیزهایی فکر می‌کنید. اما سکوت و یا پاسخهای کوتاهتان آنان را در موضع دفاعی قرار می‌دهد؛

هنگامی‌که استعدادهای بالقوه‌تان را متجلی می‌سازید به‌طور طبیعی رنجش، رشک و حسد را در بعضی افراد برانگیخته و ذهنشان را به میدان تاخت و تاز احساس ناامنی مبدل می‌سازید.

به طور مثال اگر در ذات فردی خسیس و تنگ‌نظر هستید با سخاوتمندان نشست و برخاست کنید. حشر و نشر با افراد دست و دل‌باز سدها و موانع احساسی و ذهنی‌تان را در هم کوبیده، حس بزرگ‌منشی‌تان را به کار انداخته و رفاه و شادی و کامروایی را که سرشت طبیعی‌تان است در زندگیتان متجلی خواهد ساخت. اگر دلتنگ هستید با افراد شادان و امیدوار معاشرت کنید تا فضایی در ذهنتان برای اندیشه‌های منفی باقی نماند و اگر فردی منزوی و گوشه‌گیر هستید به هر قیمتی با اشخاص خونگرم و اجتماعی مجالست کنید. هرگز با کسانی که در عیوب و نواقص شما شریک هستند گرم و صمیمی نشوید. آنان تمام عواملی را که شما را عقب نگه داشته در وجودتان تقویت می‌کنند. نقش تعیین‌کننده سرایت احساس و انرژی را به خاطر بسپارید و با جذب ویژگیهای مثبت افراد، زندگیتان را دیگرگون سازید.

«من به این نتیجه رسیده‌ام که بیشترین قدرت را زمانی در اختیار دارید که سکوت اختیار کنید.» وقتی کم حرف می‌زنید به همان نسبت خطر گفتن چیزی ابلهانه و خطرناک را کاهش می‌دهید. فراموش نکنید که شما همواره می‌توانید به مطلبی اشاره کنید. اما هیچ‌گاه قادر نیستید سخن گفته شده را پس بگیرید. چرا که آب رفته به جوی بازگشتنی نیست.

زبان را جانوری درنده تلقی کنید که پیوسته می‌خواهد قفس خود را شکسته و از آن بگریزد. اگر به او لگام نزنید و تحت کنترلش درنیاورید وحشیگری می‌کند و برایتان پشیمانی و اندوه به بار می‌آورد. قدرت به کسانی که نمی‌توانند زبان در کام نگه‌داشته و از گنجینه سخن‌شان محافظت کنند تعلق ندارد.

زبان آدمی به اسبی چموش می‌ماند که اگر بر آن لگام زده نشود و تحت کنترل درنیاید حصارها را می‌شکند و تباهی و فساد فراوان به بار می‌آورد. فردی که زبان و کلامش تحت کنترل نیست از موضع عقل و اعتدال خارج می‌شود و سرانجام با ایجاد خصومت و کینه‌توزی اهداف و آرزوهای سازنده‌اش را به خاکستر تبدیل می‌کند.