بریده‌هایی از کتاب نقشه راه

بیشتر ما دوست داریم روی ایمن بودن حساب کنیم اما جهان طریقی برای پرت کردن ما به بیرون از لانه امن‌مان دارد. نتیجه این است که ما یاد می‌گیریم پرواز کنیم یا اینکه به زمین می‌افتیم تا دوباره تلاش کنیم.

حقیقت این است که زمانه کنونی زمان آن نیست که مردان و زنانی بزرگ ما را نجات دهند، زمانه، زمانه‌ای است که هر یک از ما باید در آن نقش خودش را بازی کند.

«قطعآ من بهترین شرایط را در بین کاندیداها داشتم و من قصد دارم آن‌ها را متقاعد کنم که مرا استخدام کنند» (جنگجو) «من واقعآ برای کسی که آن شغل را دریافت کرد، خوشحالم.» (حامی) «من مطمئن هستم که شغل مناسب من در لحظه درست و در جای درست وجود خواهد داشت.» (معصوم) «من این شغل را از دست دادم، اما چیز مهمی یاد گرفتم که چگونه دفعه بعد بتوانم شغلی را که مناسب من است به‌دست آورم.» (جادوگر) همان‌گونه که می‌بینید، روشی که شما داستان زندگی‌تان را تعریف می‌کنید، انعکاس‌دهنده تصویر شخصی‌تان است و همچنین تاحدودی پیش‌بینی می‌کند در آینده چقدر زیاد یا چقدر کم انتظار داشته باشید. واژه «کهن‌الگو» ممکن است برای برخی رعب‌انگیز باشد. درواقع، کهن‌الگوها چیزی غیر از ساختارهای عمیق درون روان و سیستم‌های اجتماعی نیستند. دانشمندان درباره ساختارهای عمیق طبیعت به‌عنوان فرکتال‌ها صحبت می‌کنند. برای مثال، هر دانه برف یک پدیده منحصر به‌فرد است. بااین حال، چیزی مشابه در ساختار عمیق دانه‌های برف وجود دارد که به ما اجازه می‌دهد آن‌ها را به‌عنوان دانه‌های برف تشخیص دهیم. کهن‌الگوها، فرکتال‌های روان هستند.

درواقع، هر بار که شما یک عنصر مربوط به زمین بایر (بیماری، خستگی، بی‌حالی، بی‌تفاوتی، پوچی، تجربه از دست دادن، اعتیاد، شکست، خشم یا بیرون زدن احساسات) را در زندگی‌تان شناسایی می‌کنید، وقت آن است که سفر کنید.

همه ما مهم هستیم. هریک از ما سهمی اساسی دارد که باید ایفا کند، و ما می‌توانیم صرفآ از طریق ریسک کردن و «بودن به‌عنوان خود منحصر به فردمان» این سهم را ایفا کنیم.

کاری که ما باید انجام دهیم فقط این است که کاملا کسی که هستیم را تأیید کنیم. ما مجبور نیستیم همه یا هیچ بخشی از وقت‌مان را صرف این تلاش کنیم که به دیگران ثابت کنیم که سالم و بدون اشکال هستیم

قهرمانان نه تنها افرادی هستند که رشد کرده و تغییر می‌کنند و خودشان به سفر می‌روند؛ آن‌ها همچنین عاملان تغییر هستند.

آیا تاکنون ترک شده‌اید؟ یا به شما خیانت شده است؟ یا اینکه مورد غفلت قرار گرفته‌اید؟ یا از شما سوء استفاده شده است؟ آیا گاهی از خود می‌پرسید چرا این همه چیزهای دشوار برای شما اتفاق می‌افتد؟ آیا گاهی حتی از طریق زندگی نکردن بر اساس رؤیاهای‌تان و آرزوهای‌تان به خودتان خیانت کرده‌اید؟

قهرمانان (در اسطوره، ادبیات و زندگی واقعی) سفر می‌کنند، با اژدها (مشکلات) روبه‌رو می‌شوند و گنجینه خود واقعی‌شان را کشف می‌کنند. اگرچه آن‌ها ممکن است در طول سفر بسیار احساس تنهایی کنند، در پایان سفر پاداش آن‌ها درکی مربوط به جمع است، درکی در رابطه با خودشان، با دیگران و با زمین. هر بار که ما با مرگ در زندگی مواجه می‌شویم، درواقع با یک اژدها روبه‌رو هستیم؛ هر بار که ما زندگی را بر عدم زندگی انتخاب می‌کنیم و در کشف مستمر کسی که هستیم عمیق‌تر می‌شویم، زندگی جدیدی را برای خودمان و فرهنگ‌مان به ارمغان می‌آوریم.

نیاز به سفر کردن در بشر امری ذاتی است.