بریده‌هایی از کتاب نقشه راه

بیشتر ما دوست داریم روی ایمن بودن حساب کنیم اما جهان طریقی برای پرت کردن ما به بیرون از لانه امن‌مان دارد. نتیجه این است که ما یاد می‌گیریم پرواز کنیم یا اینکه به زمین می‌افتیم تا دوباره تلاش کنیم.

حقیقت این است که زمانه کنونی زمان آن نیست که مردان و زنانی بزرگ ما را نجات دهند، زمانه، زمانه‌ای است که هر یک از ما باید در آن نقش خودش را بازی کند.

«قطعآ من بهترین شرایط را در بین کاندیداها داشتم و من قصد دارم آن‌ها را متقاعد کنم که مرا استخدام کنند» (جنگجو) «من واقعآ برای کسی که آن شغل را دریافت کرد، خوشحالم.» (حامی) «من مطمئن هستم که شغل مناسب من در لحظه درست و در جای درست وجود خواهد داشت.» (معصوم) «من این شغل را از دست دادم، اما چیز مهمی یاد گرفتم که چگونه دفعه بعد بتوانم شغلی را که مناسب من است به‌دست آورم.» (جادوگر) همان‌گونه که می‌بینید، روشی که شما داستان زندگی‌تان را تعریف می‌کنید، انعکاس‌دهنده تصویر شخصی‌تان است و همچنین تاحدودی پیش‌بینی می‌کند در آینده چقدر زیاد یا چقدر کم انتظار داشته باشید. واژه «کهن‌الگو» ممکن است برای برخی رعب‌انگیز باشد. درواقع، کهن‌الگوها چیزی غیر از ساختارهای عمیق درون روان و سیستم‌های اجتماعی نیستند. دانشمندان درباره ساختارهای عمیق طبیعت به‌عنوان فرکتال‌ها صحبت می‌کنند. برای مثال، هر دانه برف یک پدیده منحصر به‌فرد است. بااین حال، چیزی مشابه در ساختار عمیق دانه‌های برف وجود دارد که به ما اجازه می‌دهد آن‌ها را به‌عنوان دانه‌های برف تشخیص دهیم. کهن‌الگوها، فرکتال‌های روان هستند.

درواقع، هر بار که شما یک عنصر مربوط به زمین بایر (بیماری، خستگی، بی‌حالی، بی‌تفاوتی، پوچی، تجربه از دست دادن، اعتیاد، شکست، خشم یا بیرون زدن احساسات) را در زندگی‌تان شناسایی می‌کنید، وقت آن است که سفر کنید.

همه ما مهم هستیم. هریک از ما سهمی اساسی دارد که باید ایفا کند، و ما می‌توانیم صرفآ از طریق ریسک کردن و «بودن به‌عنوان خود منحصر به فردمان» این سهم را ایفا کنیم.

کاری که ما باید انجام دهیم فقط این است که کاملا کسی که هستیم را تأیید کنیم. ما مجبور نیستیم همه یا هیچ بخشی از وقت‌مان را صرف این تلاش کنیم که به دیگران ثابت کنیم که سالم و بدون اشکال هستیم

قهرمانان نه تنها افرادی هستند که رشد کرده و تغییر می‌کنند و خودشان به سفر می‌روند؛ آن‌ها همچنین عاملان تغییر هستند.

آیا تاکنون ترک شده‌اید؟ یا به شما خیانت شده است؟ یا اینکه مورد غفلت قرار گرفته‌اید؟ یا از شما سوء استفاده شده است؟ آیا گاهی از خود می‌پرسید چرا این همه چیزهای دشوار برای شما اتفاق می‌افتد؟ آیا گاهی حتی از طریق زندگی نکردن بر اساس رؤیاهای‌تان و آرزوهای‌تان به خودتان خیانت کرده‌اید؟

قهرمانان (در اسطوره، ادبیات و زندگی واقعی) سفر می‌کنند، با اژدها (مشکلات) روبه‌رو می‌شوند و گنجینه خود واقعی‌شان را کشف می‌کنند. اگرچه آن‌ها ممکن است در طول سفر بسیار احساس تنهایی کنند، در پایان سفر پاداش آن‌ها درکی مربوط به جمع است، درکی در رابطه با خودشان، با دیگران و با زمین. هر بار که ما با مرگ در زندگی مواجه می‌شویم، درواقع با یک اژدها روبه‌رو هستیم؛ هر بار که ما زندگی را بر عدم زندگی انتخاب می‌کنیم و در کشف مستمر کسی که هستیم عمیق‌تر می‌شویم، زندگی جدیدی را برای خودمان و فرهنگ‌مان به ارمغان می‌آوریم.

نیاز به سفر کردن در بشر امری ذاتی است.

اگر درک درستی از چشم‌انداز اسطوره درونی‌تان ایجاد کنید، می‌توانید افرادی را که احتمالا می‌خواهند از شما سوءاستفاده کنند را تشخیص دهید.

برای اینکه کشف کنید طرح‌های داستانی کهن‌الگویی غالب در زندگی شما چه هستند، چند روزی به گفت‌وگوهای‌تان توجه کنید و به داستان‌هایی که برای خودتان و دیگران درباره آنچه که برای‌تان اتفاق می‌افتد، تعریف می‌کنید، دقت کنید. سپس توجه کنید کدام کهن‌الگوها در این خطوط داستانی تکراری، غالب هستند. تصور کنید شش فرد متفاوت هر یک با یک کهن‌الگوی غالب متفاوت در زندگی‌شان ممکن است چقدر متفاوت درباره اینکه به یک مصاحبه شغلی رفته‌اند اما آن شغل را به‌دست نیاورده‌اند، صحبت می‌کنند. برای مثال: «خیلی نامردی بود. من بهترین شرایط را در بین کاندیداها داشتم. اصلا نمی‌توان در اینجاها برنده شد.» (یتیم) «بلافاصله بعد از اینکه به آنجا رسیدم، متوجه شدم اصلا آنجا را دوست ندارم. جو آنجا خیلی محدودکننده بود و من دنبال فرصت بودم که هر چه سریع‌تر از آنجا فرار کنم.» (جستجوگر) «قطعآ من بهترین شرایط را در بین کاندیداها داشتم و من قصد دارم آن‌ها را متقاعد کنم که مرا استخدام کنند» (جنگجو) «من واقعآ برای کسی که آن شغل را دریافت کرد، خوشحالم.» (حامی)

پذیرفتن و احساس کردن کامل هر چیزی همیشه ما را به مکان دیگری می‌فرستد، فقط مقاومت کردن در برابر رشدمان است که ما را درون خودمان حبس می‌کند. در این صورت، پذیرفتن تنهایی، به آشوب منجر می‌شود: تجربیات بی‌صدا یا عمومی در آفرینش نقشی که حقیقتآ می‌خواهید داشته باشد و عشق ورزیدن به کسی که واقعآ عاشقش هستید و انجام کاری که برای‌تان اهمیت دارد و پیدا کردن یا کشف کسی که درحقیقت هستید. در این صورت، لذتی که آیلا در همراهی خودش کشف می‌کند (که در آن «عزلت» چیزی متفاوت از «احساس تنهایی» است) را درون وجودتان احساس می‌کنید. هرچه بیشتر خودمان باشیم، کمتر احساس تنهایی می‌کنیم. ما وقتی خودمان را داریم، هرگز تنها نخواهیم بود.

نفس از روی استیصال به دنبال «ایمنی» است، اما روح می‌خواهد که ما «زندگی» را تجربه کنیم. حقیقت این است که ما نمی‌توانیم بدون ریسک کردن زندگی واقعی داشته باشیم. ما نمی‌توانیم بدون درد عمق را تجربه کنیم.

«جایی که تو امروز هستی، مرحله‌ای از سفر زندگی تو است و این چیزی نیست که همیشه در آن خواهی بود. تو چیزی که به‌نظر می‌رسی، نیستی. تو یک قهرمان در سفر قهرمانی هستی.

زندگی انسان‌های بزرگ همگی به ما یادآوری می‌کنند که ما می‌توانیم زندگی‌مان را متعالی کنیم، و وقتی اینجا را ترک می‌کنیم، پشت سرمان ردپایی روی شن‌های زمان باقی می‌گذاریم.... پس خوب است که برخیزیم و به راه بیفتیم با قلبی که آماده هرگونه سرنوشتی است؛ و درحالی که همچنان به موفقیت دست می‌یابیم و هنوز پی‌گیر هستیم، یاد بگیریم که زحمت بکشیم و منتظر بمانیم. هِنری وردزورث لانگ‌فلو (منبع: شعر مذهبی زندگی)

کار به ما کمک می‌کند که هویت‌مان را پیدا کنیم، زیرا کار قبل از هر چیز روشی برای زنده ماندن (از طریق تلاش و زحمت) است. وقتی ما متوجه شویم که می‌توانیم از خودمان پشتیبانی کنیم، دیگر مجبور نخواهیم بود به دیگران وابسته باشیم. علاوه بر این، وقتی ما کاری را پیدا می‌کنیم که با روحیات ما هم‌ساختار است (چه حرفه‌ای اصلی که با آن کسب درآمد می‌کنیم و چه یک سرگرمی یا کار فرعی)، در این حالت، ما به واسطه آنچه که خلق می‌کنیم خودمان را کشف می‌کنیم

لازمه قهرمانی و در نهایت لازمه این است که قادر باشیم به دیگران عشق بورزیم درحالی که مستقل می‌مانیم.

در طول مسیر، ما از طریق تجربه یاد می‌گیریم که لازم نیست درد و گرفتاری و بدبختی بی‌معنا باشد؛ درد می‌تواند انگیزه فراوانی را برای یاد گرفتن، علاقمندی و رشد فراهم کند.

قهرمانی واقعی انجام دادن سهم خودتان است، هر چند این سهم ممکن است کوچک و ناچیز به‌نظر آید. درواقع، سفر قهرمانی از شما نمی‌خواهد که چیزی بزرگ‌تر از آن‌چه که هستید، شوید، بلکه صرفآ مستلزم وفاداری مطلق به مسیر دارای اصالت خودتان است.