بریده‌هایی از کتاب زندگی در سایه اساطیر

از نظر فروید، اسطوره نظم روان‌شناسانه رؤیاست.

برای اینکه، از نظر یونگ به «فردیت» برسیم و به‌عنوان یک فرد آزاد زندگی کنیم، باید بدانیم چگونه و چه زمانی نقاب‌های نقش‌های مختلف زندگی را بزنیم و برداریم.

آیین‌های قربانی کردن انسان که در تمامی فرهنگ‌های جنگل‌های استوایی مرسوم بود، تقلید اسطوره‌ای و کاملا واقعی و منزجرکننده از زندگی نباتی بود؛ یعنی همان‌گونه که جوانه‌های تازه از گیاهان مرده و پوسیده بیرون می‌آید، در مورد انسان نیز می‌تواند این موضوع صدق کند. مردگان خاک می‌شوند تا دوباره زنده شوند و چرخه زندگی دنیای گیاهان، الگویی برای اسطوره‌ها و آیین‌های بشری شدند.

کل زندگی یک ساختار است.

در زمان‌های باستان، برای رویدادهای اجتماعی آیین برگزار می‌کردند و برای اینکه به آن عمق ببخشند رنگ مایه دینی به آن اضافه می‌کردند.

از نگاه من کارکرد آیین این است که نه‌تنها ظاهر زندگی انسان را شکل می‌بخشد بلکه اعماق آن را نیز مشخص می‌کند.

در انجیل توما جمله‌ای از مسیح آمده «ملکوت خداوند در سراسر زمین گسترده است و انسان‌ها آن را نمی‌بینند.»

ما در عصر سختی زندگی می‌کنیم و هرچیزی که ما را از این دنیای وانفسا نجات دهد، نیک تلقی می‌کنیم.