بریده‌هایی از کتاب کلیدهای آموختن آداب اجتماعی به کودکان و نوجوانان

پسرها باید اجازه دهند که خانمها و دخترخانمها نخست و جلوتر از آنها از در عبور کنند. اگر در بسته است، او - پسر - باید در را باز کند تا خانمها و دخترخانمها عبور کنند. اگر در سنگین است و به طرف داخل باز می‌شود، او باید نخست خود داخل شده و سپس در را برای شخص بعدی نگه دارد. هنگام وارد شدن به آسانسور، بهتر است نخست خانمها و سپس آقایان داخل شوند. بهتر است آقایان دکمه طبقه مربوطه را فشار دهند. اگر آسانسور پر باشد، شخصی که به در نزدیک‌تر است، باید اول خارج شود. امروزه صحبت از برابری زن و مرد است و به همین دلیل بعضی از آقایان در نگه داشتن در برای عبور خانمها تردید می‌کنند. والدین باید به کودک توضیح دهند که این عمل از نظر اجتماعی صحیح است. اگر دختری از اینکه دیگری رعایت حال او را می‌کند دلخور می‌شود، نشانه بی‌نزاکتی خود اوست. زمانی که شخصی با دست پر و یا کالسکه کودک و یا بر روی صندلی چرخ‌دار، قصد داخل شدن به محلی را دارد، دخترها و خانمها نیز باید در را برای عبور آنها نگه دارند. خلاصه آنکه نگه داشتن در برای شخص دیگر، خانم یا آقا، دختر یا پسر، نشانه پیروی از آداب صحیح اجتماعی می‌باشد.

کودک نباید به دوست خود مشکوک باشد و بدون درنگ تصور کند که مثلاً دوستش از روی قصد بلوز مورد علاقه او را خریداری کرده است، زیرا ممکن است این مورد اتفاقی باشد. اگر کودک دریابد خرید بلوز اتفاقی نبوده است و پس از ابراز علاقه او، دوستش بلافاصله به فروشگاه رفته و آن را خریده است، می‌تواند دلخوری خود را از این بابت با او در میان بگذارد؛ اما نباید تا ابد این مطلب را تکرار کند.

ذکر چند نکته برای عادت به وقت‌شناسی در کودک ضروری است: ۱. وقت بیشتری برای آماده شدن کودک در نظر بگیرید. اگر کودک به طور معمول نیم‌ساعته حاضر می‌شود، یک ساعت قبل از خروج از خانه از او بخواهید آماده شود. ۲. به کودک کمک کنید تا وسایلش را مرتب کند. برای مثال کودک باید کفش‌های خود را در جای معینی قرار دهد تا هنگام خروج از خانه دنبال آن نگردد. ۳. به کودک کمک کنید از شبِ قبل وسایل خود را آماده کند. برای مثال شبِ قبل از مدرسه، کتابها را در کیفش گذاشته و لباسهایش را آماده کند. ۴. بعضی از کودکان برای حاضر شدن احتیاج به کمک بیشتری دارند. به آنها کمک کنید

دوستان فداکار، احساسات واقعی خود را ابراز کرده و یکدیگر را می‌بخشند.

لازم است والدین در جهت برقراری نظم و نظافت تا حد ممکن تلاش کرده و آرامش خود را حفظ کنند. تا زمانی که کودک مانند والدین خود علاقه به برقراری نظم نشان نداده است، والدین نباید حساسیت زیاد در این مورد نشان دهند و هنگام دیدن بی‌نظمی نفس عمیقی کشیده، درِ اتاق کودک را ببندند.

باید به خاطر داشت که اتاق یک کودک خوش‌خلق و باادب نیز ممکن است به‌هم‌ریخته باشد.

علم روان‌شناسی می‌گوید غر زدن ایجاد یأس کرده و جایز نیست

۴. بعضی از کودکان برای حاضر شدن احتیاج به کمک بیشتری دارند. به آنها کمک کنید فهرستی از وسایل مورد نیاز هنگام بیرون رفتن را تهیه کنند و مدت زمان آماده کردن هر یک از آنها را تخمین بزنند، سپس زمان کل برای آماده شدن را تعیین کنند. ۵. با وجود پیش‌بینی‌های لازم، ممکن است کودک به دلیل خاصی دیر در محل حاضر شود. اگر تأخیر کودک بیش از ۱۵ دقیقه بود لازم است به وسیله تلفن در این باره به شخص مورد نظر توضیح دهد.

تعریف و تمجیدی که در موردی خاص ابراز می‌شود، صادقانه‌تر به نظر می‌رسد. برای مثال، «از داستانی که نوشتی خیلی خوشم آمد و خیلی خندیدم» . نباید گفت، «تو بهترین نویسنده کلاس هستی» . افراد دوست دارند جمله ویژه‌ای در مورد خود بشنوند و وقتی سیل تحسین نثار آنها شود، غیرواقعی بودن آن را حس می‌کنند.

والدین می‌توانند با بزرگ‌تر شدن کودک، او را تشویق کنند تا خوبیهای دوستانش را صادقانه بیان کند. خوب است به او بگویند مورد به‌خصوصی را مورد تمجید قرار دهد. برای مثال اگر کودک بلوز دوست خود را پسندیده است می‌تواند بگوید، «من فکر می‌کنم این بلوز واقعا برازنده تو است» . او نباید از دوست خود تعریف کرده و بگوید، «تو امروز خیلی زیبا شدی» ، زیرا واقعیت ندارد. پرسیدن قیمت بلوز و مکان خرید آن جایز نمی‌باشد.

اتاق به‌هم‌ریخته کودک نشانه نوع رفتار او در بزرگسالی نیست. در بزرگی او نیز مانند والدین خود، خانه‌ای منظم خواهد داشت. خوب است والدین گاه همراه کودک اتاق او را منظم کنند

قوطی خالی نوشابه را در قسمت زباله‌های بازیافتی بیندازید. اسباب‌بازی، کتاب و کیسه‌های خالی غذا را در خودرو جا نگذارید. سیفون توالت را بکشید.

در زمان ورود به منزل لباسهای خود (کت، پالتو، روپوش و...) را آویزان کنید. کاغذ لفاف آب‌نبات و خوراکیهای دیگر را دور بریزید. کفش‌ها را در یک ردیف منظم در خانه و یا جاکفشی قرار دهید. لامپ سوخته را عوض کنید. پس از صرف غذا تشکر کنید. اگر شخصی شما را از مکانی (مسابقه و غیره) به خانه آورد، از او تشکر کنید. حیوان خانگی را غذا داده و به او رسیدگی کنید. پس از مسواک زدن، آن را در جای خود قرار دهید. ظرفهای خالی مواد غذایی را دور بیندازید (آنها را روی پیشخوان و یا در یخچال باقی نگذارید) . روزنامه و نامه را داخل خانه بیاورید. کنترل تلویزیون و گوشی تلفن بی‌سیم را در جای خود قرار دهید.

فهرستی از کارهای کوچکی که موجب رفاه خانواده می‌شود، آماده شده است: پس از صرف غذا بشقاب خود را در ظرفشویی قرار دهید. پس از برخاستن از رختخواب، آن را منظم کنید. حوله‌ها را در جای خود آویزان کنید. صفحات روزنامه را پس از مطالعه در جای خود قرار دهید. هنگام قرار دادن دستمال توالت جدید، لوله مقوایی قدیمی را دور بیندازید. لباسهای کثیف را در سبد رخت چرک قرار دهید.

کودک تنها در خانه بسیاری از کودکان ده یا دوازده‌ساله از تنها ماندن در خانه لذت برده و احساس استقلال می‌کنند. این کودکان نباید به مدت طولانی در خانه تنها بمانند، مدت زمان یک ساعت برای آنها کافی است.

والدین باید کودک را تشویق کنند ارزش کتاب را درک کرده و از آن به خوبی مراقبت کند، به ویژه زمانی که کتاب متعلق به شخص دیگری می‌باشد.

کودکان باید زندگی خصوصی دیگران را محترم شمارند و رایانه برادر یا خواهر خود را وارسی نکنند. بهتر است رایانه در اتاق‌نشیمن، که مورد استفاده همه اعضای خانواده است، قرار داده شود تا کودک نتواند از سایتهایی که مورد تأیید والدین نیست دیدن کند و یا مدتی طولانی از رایانه استفاده کند و از برقراری ارتباط با دیگر اعضای خانواده باز بماند.

اگر در حین تماشای برنامه تلویزیونی مورد علاقه کودک، شخصی برای دیدن والدین وارد خانه شود، کودک باید نخست سلام کند و صدای تلویزیون را تا حدی که خودش می‌شنود کم کند و سپس به تماشای ادامه برنامه بپردازد.

زمانی که کودک مشغول تماشای برنامه تلویزیونی مورد علاقه خود است و دوست او سرزده وارد خانه می‌شود، خاموش کردن تلویزیون الزامی نیست. می‌تواند از دوست خود درخواست کند همراه او به تماشای باقیمانده برنامه بپردازد و یا برنامه را بر روی نوار ضبط کند تا بتواند پس از رفتن میهمانش ادامه آن را تماشا کند.

ترک کردن محیط پرتشنج (به امید آنکه در زمان فرو نشستن عصبانیت بتوان در مورد مطلب مورد اختلاف صحبت کرد) قابل قبول است، اما کودک نباید در را محکم ببندد. این عمل خشونت‌آمیز است و صدای آن نیز آزاردهنده است؛ مانند آن است که شخص فحش بدهد و فریاد بزند، که هیچ‌یک به هیچ وجه جایز نیست. گاهی اوقات کودک احساس نمی‌کند بر هم کوبیدن در تا چه حد از نظر دیگران گوش‌خراش است. در این زمان والدین باید روش آرام بستن در را به کودک نشان دهند تا او متوجه شود چگونه این عمل باعث به وجود آمدن آرامش بیشتر در خانه می‌گردد.