بریده‌هایی از کتاب ولگردان

جنون شجاعان عقل و تدبیر زندگی است

هیچ آرزویی نداریم مگر اندیشیدن و نگریستن.

آیا فکر می‌کنی که مردم چرا صدقه می‌دهند؟ عزیزم، نه از راه رحم و مروت است، بلکه برای آرامش و آسایش وجدانشان است! تکه نانی به تو می‌دهند، برای آنکه وقتی خودشان می‌خورند شرمسار و خجل نباشند. یک انسان سیر حیوان بی‌شعوری است که هرگز نسبت به گرسنه رحم ندارد. زیرا از رنج‌ها و مشقت‌های او بی‌خبر است. انسان سیر و انسان گرسنه دشمن یکدیگرند. هر یک از این دو، تا جاودان مانع آن دیگری خواهد بود. بدین جهت است که رحم و تفاهم احوال دوجانبه برای آنها غیرممکن می‌باشد، گدا در نظر سیر، گل و لایی بر سر راهش بیش نیست.

زنجره‌ها صدا می‌کنند. گویی هزاران هزار تار فولادین میان برگ‌های انبوه زیتون‌ها کشیده‌اند، باد برگ‌های زبر را تکان می‌دهد، برگ‌ها به آن تارها می‌خورند و این برخوردهای سبک و دائمی، تمام فضا و هوای داغ را پر از آن صداهای سکرآور می‌کند. این هنوز موسیقی نیست، اما چنین به نظر می‌رسد، که دست‌های نامریی، صدها عود و ارغنون غیبی و ناپیدا را کوک می‌کنند و انسان با نهایت بی‌صبری انتظار می‌کشد، که هر آن لحظه سکوت کامل فرا رسد، پس از آنهم آهنگ سرود ستایش خورشید و آسمان و دریا به وسیله دسته سازهای سیمی نواخته شود.