بریده‌هایی از کتاب اقتصاد به روایت دیگر

با ثابت فرض کردن سایر شرایط، تولید تابعی از تقاضا است و از این‌رو گسترش فعالیت‌های اقتصادی و رونق و رفاه جامعه در گروی توسعه مبادلات پولی مبتنی بر رقابت است.

به عقیده مونکرتین، نیاز افراد به یکدیگر برای برآورده ساختن خواسته‌های خاص خود اولین علت شکل‌گیری جوامع انسانی به‌طور کلی است. در روابط متقابل میان انسان‌ها، هر کس به دنبال سود خود است، اما برای رسیدن به آن ناگزیر باید خواسته‌های دیگران را برآورده سازد. در روابط پیچیده اجتماعی میان انسان‌ها اغلب فراموش می‌شود که محرک اولیه این همه پیوند اجتماعی نفع شخصی است. طبق تئوری مونکرتین، زندگی و کار تفکیک ناپذیرند و کار و تلاش انسان هدفی جز معیشت و بهتر زیستن (رفاه) ندارد. کسب ثروت و منفعت محور اصلی تلاش و کار انسان‌ها است، اما در این میان منافع عمومی (جامعه) در سایه همین تلاش‌های برای نفع شخصی حاصل می‌شود. (ولف، ۱۲۴)

دو نکته مهم در اندیشه مونکرتین درباره ثروت وجود دارد: یکی اینکه این مفهوم صرفاً ناظر بر محدودیت طبیعی نیازهای معیشتی انسان‌ها نیست و همه خواسته‌های انسان‌ها را، اعم از ضروری یا غیر آن، در برمی‌گیرد و اتفاقاً خوب زیستن انسان‌ها مستلزم فرا رفتن از نیازهای طبیعی است. نکته دوم این است که بخش عمده ثروت ایجاد شده که منشأ رفاه انسان‌ها است ریشه در کار و صنعت آن‌ها دارد. با توجه به اینکه خواسته‌های انسان‌ها نامحدود است، بنابراین برای تولید ثروت نیز که تابعی از تلاش و ابتکار انسان‌ها است، نمی‌توان محدودیتی قائل شد. این تصور از ثروت و چگونگی تولید آن، مبنای اندیشه مدرن اقتصادی و مفاهیم بنیادی علم اقتصاد را تشکیل می‌دهد.

ثروت محدود به این‌ها نیست و دربرگیرنده هر آن چیزی است که مورد پسند انسان‌ها است و کیفیت زندگی (رفاه) آن‌ها را بهتر می‌کند.

درخواست خیرخواهی از دیگران برای برآورده ساختن نیازهای خود، بیهوده است: برای موفق شدن، مطمئن‌تر این است که انسان به نفع شخصی دیگران رجوع کند و آن‌ها را قانع کند که برآورده کردن خواسته وی به نفع آن‌ها است...