بریده‌هایی از کتاب سه داستان

این دو نفر با وجود تزیینات براق و تازیانه و چکمه باز آدم‌هایی بودند که می‌مردند؛ کمی بعد از من، اما نه خیلی بعد از من.

نامش «ارُسترات» است. همان که برای سر زبان‌ها افتادن معبد «اِفِز» را سوزاند. همان معبدی که یکی از شگفتی‌های هفتگانهٔ دنیا بود. ـ نام سازندهٔ معبد چیست؟ ـ نامش را فراموش کرده‌ام. شاید هم هیچکس نام او را نداند! ـ راستی؟ نام اروسترات را یادتان می‌آید، اما نام سازندهٔ معبد را نمی‌دانید؟ می‌بینید؟ خیلی هم بی‌راهه نرفته بوده!