بریده‌هایی از کتاب عقاید یک دلقک

برای من شنیدن صداها یا دیدن چیزهایی که نباید بشنوم و ببینم، همیشه ناراحت‌کننده بوده است

یک هنرمند مثل زنی است که کاری جز عشق ورزیدن نمی‌داند و گول هر نره‌خر کوچه‌گرد را می‌خورد. زن‌ها و هنرمندان بیشتر از هر موجود دیگری به درد استثمار می‌خورند و هر نماینده‌ای میان یک تا نود و نه درصد قوّاد است.

درحالی‌که هنوز می‌خندید گفت: خدانشناسان چه؟ گفتم: آن‌ها آدم را به دهان‌دره می‌اندازند، چون همیشه فقط از خدا حرف می‌زنند.

سکوت اسلحۀ خوبی است

دلقکی که به میخوارگی بیفتد زودتر از یک شیروانی‌ساز مست سقوط می‌کند.

اینکه منتقدان خرده گیرند، چیز ناراحت‌کننده‌ای در وجودشان نیست، ولی اینکه نسبت به خودشان تا این حد با گذشت و بی‌آزارند ناراحت‌کننده است.

سردرد و مالیخولیا به جا بود، ولی این‌ها برای من چنان خودمانی‌اند که فکر مرگ.

در هر ایستگاه راه‌آهن بزرگ صبح‌ها هزاران نفر وارد می‌شوند که در شهر کار می‌کنند، و هزاران نفر از شهر خارج می‌شوند که در خارج کار می‌کنند. چرا این مردم محل کارشان را با هم عوض نمی‌کنند؟

دلقک ـ مانند دلقک‌های دربارهای اجتماع فئودالی ـ مجاز است حقایق تلخ را با حرکات و کلمات قابل لمس کند و به زبان بیاورد.

یک هنرمند همیشه مرگ را نزد خود دارد، مثل یک کشیش خوب که کتاب دعایش را.

من برخلاف مسیحیان و کاتولیک‌ها معتقدم که زنده‌ها مرده‌اند و مرده‌ها زندگی می‌کنند؛

آدم‌های پولدار خیلی بیش از آدم‌های فقیر هدیه می‌گیرند، و آنچه را که مجبورند بخرند، اغلب ارزان‌تر می‌خرند

در فیلم‌های هنری همیشه دردهای روح هنرمند، احتیاج و جنگ او با شیطان مربوط به گذشته‌ است. یک هنرمند زنده که سیگار ندارد و نمی‌تواند برای زنش کفش بخرد برای آن‌ها جالب نیست، چون هنوز یاوه‌گویان و شیادان سه نسل تمام تأیید نکرده‌اند که او یک نابغه است. یاوه‌گویی یک نسل برایشان کافی نیست.

برای من یک معماست که چطور می‌تواند این‌طور سرحال بماند. گفتم: خیلی ساده است، این آدم‌ها را خاطرات و ناراحتی وجدان عذاب نمی‌دهد

وقتی آدم‌های پولدار چیزی به کسی هدیه می‌کنند، همیشه یک جایش می‌لنگد.

راستی چه وحشتناک بود اگر نخ‌ها پاره‌ می‌شدند و من به خودم واگذار می‌شدم!

من گمان می‌کنم در تمام دنیا کسی پیدا نشود که بتواند یک دلقک را بفهمد، حتی یک دلقک هم دلقک دیگر را نمی‌فهمد.

دلقکی که به میخوارگی بیفتد زودتر از یک شیروانی‌ساز مست سقوط می‌کند.

آنان که هنوز از او خبر نگرفته‌اند، خواهند دید؛ و آنان که هنوز نشنیده‌اند، خواهند دانست.

تصور اینکه تسوپفنر ماری را در موقع لباس پوشیدن یا بستن در خمیردندان می‌تواند و مجاز است تماشا کند، مرا رنجور می‌کرد. پایم درد می‌کرد و برایم تردید پیدا شده بود که شانس کار در سطح سی تا پنجاه مارک را داشته باشم. همچنین این تصور که تسوپفنر به تماشای ماری در موقع بستن در خمیردندان ممکن است اهمیتی ندهد، مرا رنج می‌داد؛ تجربه‌ام به من ثابت کرده است که کاتولیک‌ها به جزئیات کوچک‌ترین توجهی ندارند.