بریده‌هایی از کتاب سرگذشت تنهایی

مکان‌ها هم مثل آدم‌ها در تجربهٔ تنهایی سهیم‌اند.

فقیرترین اقشار جامعه بالاترین سطح از تنهایی را تجربه می‌کنند، و این نشان می‌دهد هرچه سطح محرومیت بالاتر رود، دسترسی به خدمات حمایتی کمتر می‌شود.

تنهایی برای بعضی آدم‌ها به چالهٔ آبی می‌ماند که یکباره پایشان می‌رود توی آن و زود از آن بیرون می‌آیند، اما برای برخی دیگر اقیانوسی بی‌انتهاست.

تنها به دنیا می‌آییم. تنها می‌میریم. فقط عشق و اعتماد است که فاصلهٔ میان این دو وضعیت را ارزشمند می‌کند. به همین خاطر هم از لحاظ هندسی دایره شکلی است یگانه. همه‌چیز از دیگری به تو می‌رسد. باید بتوانی دستت را به‌سوی او دراز کنی. در غیر این صورت، نصیبی جز تنهایی نخواهی داشت. لویی بورژوا

گاهی اوقات، ما خودمان به‌دنبال تنهایی هستیم و آن را با دل‌وجان می‌پذیریم؛ منظورم فقط انزوای خودخواسته نیست، که پیشینهٔ خاص خودش را دارد، بلکه تنهایی به معنای حس دردناک گسست است که می‌تواند جسمی، عاطفی، نمادین، حسی یا رفتاری باشد.

تنهایی وضعیتی عاطفی است که در آن فرد، آگاهانه و دانسته، نوعی فاصلهٔ اجتماعی و بیگانگی بین خود و دیگرانی که برایش مهم هستند احساس می‌کند، نوعی خلأ احساسی که مربوط به جایگاه فرد در جهان است.

تنهایی تبدیل شده به یک‌جور دستاویز احساسی: واژه‌ای مختصر و مفید برای اشاره به فقدان شادی، احساس گسست و فقدان ارتباط، افسردگی، بیگانگی و انزوای اجتماعی

به نظر می‌رسد مردان بیشتر از زنان دچار تنهایی می‌شوند؛ احتمالا به این دلیل که مردان بیشتر با هم‌جنسان خود معاشرت دارند، و اینکه اغلب صحبت دربارهٔ احساسات خود از جانب زنان پذیرفته‌تر است.

گسست ارتباط بین فرد و جهان اطرافش حس تنهایی را تشدید می‌کند. چنین گسستی از مشخصه‌های بارز نئولیبرالیسم است، اما این‌گونه نیست که بخشی طبیعی از زندگی انسان باشد و گریزی از آن نداشته باشیم.

ترجمهٔ واژهٔ «تنها» در زبان عربی واژهٔ «وحید» است به معنای «یک» یا «یگانه» در انگلیسی. این مثال به‌شکلی جالب‌توجه بر آن گفتهٔ پیشین من صحه می‌گذارد که تنهایی زمانی در غرب ظهور کرد که تمرکز بر فردیت بیشتر شد. «خانواده» در دنیای عرب بیشتر از یک نفر را شامل می‌شود. به این ترتیب، ارتباط بین افراد در شکل‌گیری هویت فردی و جمعی بسیار تأثیرگذار است.