بریده‌هایی از کتاب معمای هابرماس

ما باید قوانین خاص خودمان را داشته باشیم، نه قوانینی که از جانب حاکمان بر ما تحمیل شده باشند. اگر ما خودمختار باشیم، قوانین ما نیز مشروع خواهند بود.

«ناتوانی در برقراری ارتباط توجهمان را به نوعی جهان میانجی و نمادین و بدون مزاحمت دیگری معطوف می‌سازد، که همانند ابژه‌های فیزیکی درک‌شدنی نیستند.»

برای آزاد بودن، نخست باید بتوانم خودم را، نه تابع قانون، که مولف آن در نظر بگیرم

ما در درون محیطی اجتماعی زاده می‌شویم و به آن چیزی بدل می‌شویم که مبادلات اجتماعی‌مان موجب می‌شود و نظایر آن. به‌اجمال، ما انسانی اجتماعی هستیم. در آثار هابرماس، این مسئله خود را با تاکید بر مفهوم بین‌الاذهانی‌بودن نشان می‌دهد. مهم اتفاقاتی است که بین سوژه‌ها روی داده و از این رو، تاکید بر زبان و ارتباطات است