بریده‌هایی از کتاب امپراتوری زبانی

طبق نظرات گرامشی، دال بر تکیه بر باورهایی که بیانگر ایدﺋﻮلوژی غالب هستند، استدلال‌هایی که به‌نفع انگلیسی انجام می‌پذیرد، به‌صورت شهودی عقلانی هستند (گرامسی/ Gramsci: ۱۹۷۱) . افکار هژمونی (برتری‌جویانه) اغلب توسط گروه‌های مغلوب به ذهن سپرده می‌شوند؛ اگرچه آن‌ها در علایق‌شان بی‌طرف نیستند. بنابراین، مشاهده می‌شود که خیلی از اصولی که در برنامه‌ریزی‌های زبانی آموزشی در انتهای دورۀ استعمار به آن‌ها استناد می‌شد، گرچه در ظاهر عقلانی‌اند، اما از نظر علمی نادرست هستند

این‌گونه احساس می‌شود که گرچه انگلیسی با زور و در زمان استعمار تحمیل شد۳، اما سیاست‌های زبانی معاصر از روی شرایط حاکم بر بازار («تقاضا») و قدرت استدلال (برنامه‌ریزی منطقی در سایۀ «حقایق» موجود) تعیین می‌شوند. گفتمانی که با صادرات انگلیسی به سراسر دنیا توأم می‌شود و آن‌را مشروعیت می‌بخشد، آن چنان متقاعدکننده است که یادگیری انگلیسی مترادف با پیشرفت و کامیابی گشته است. از دید ﻣﺴئول طرح‌های زبانی بنیاد فورد/ Ford Foundation، «هم از طرف ایالات متحده و هم از طرف کشورهایی مثل: اندونزی، فیلیپین، تایلند، هند، ترکیه، افغانستان، پاکستان، مصر، نیجریه، کلمبیا و پرو، انگلیسی به‌عنوان زبان دوم/ English as a Second Language (ESL) کلید حیاتی برای توسعه تلقی می‌شود» (فاکس/ Fox، ۱۹۷۵: ۳۶)

در امر آموزش زبان، رابطۀ بین زبان انگلیسی و قدرت نظامی، اقتصادی و سیاسی به‌ندرت مورد توجه قرار می‌گیرد. آموزش زبان معمولاً بر آنچه که در کلاس می‌گذرد و موضوع‌های سازمانی و روش‌های آموزش تمرکز دارد. در گروه‌های حرفه‌ای آموزش انگلیسی، به انگلیسی به‌عنوان یک یاری‌دهندۀ بی‌چون‌و‌چرا نگاه می‌کنند، همان‌طور که به سیاست‌های زبانی و روش‌های آموزشی‌ای که از آمریکا و انگلیس گرفته می‌شود، چنین می‌نگرند.

تعرض زبانی انگلیسی آنچنان فراگیر است که برخی دولت‌ها که هم نمایندۀ جوامع زبانی کوچک هستند؛ برای مثال اسلوونی (پاترنست/ Paternost: ۱۹۸۵) و هم جوامع بزرگی مثل فرانسه (کالوت: ۱۹۸۷) ، اقداماتی را به عمل آورده‌اند، تا این روند را متوقف سازند و زبان‌های خود را تقویت نمایند. به‌ویژه در حوزۀ واژگان جدید برای مفاهیم فنی، این اقدام‌ها تا حدودی می‌توانند موفق باشند؛ این دولت‌ها از این نگران هستند که مبادا ارزش‌های اساسی زبانی و فرهنگی در معرض خطر قرار گیرند.

در کمتر از چهار سده، انگلیسی از زبانی فرعی در سال ۱۶۰۰ میلادی، تبدیل به زبانی پیشتاز در عرصۀ ارتباطات بین‌المللی در دنیای امروز گردید. این توسعه قابل ملاحظه در نهایت حاصل موفقیت‌های بریتانیا در سده‌های هفده و هیجده و نوزده در تصرف، استعمار و تجارت است؛ اما شتاب عظیم آن نتیجۀ ظهور ایالات‌متحده در پی جنگ جهانی دوم به‌عنوان قدرت نظامی برتر و رهبر تکنولوژیکی در دنیا است. این فرایند تا حدود زیادی با صرف مبالغ هنگفتی از سرمایه بنیادها و مؤسسات دولتی و خصوصی- شاید بیشترین مقدار صرف شده در تاریخ برای حمایت از تبلیغ یک زبان- در بازۀ زمانی ۱۹۵۰- ۱۹۷۰ تقویت شد (ترویک /Troik، ۱۹۷۷: ۲) .