بریده‌هایی از کتاب اصول کارکرد مغز در کودکان

به یاد داشته باشید آنچه باعث افزایش IQ می‌شود، صدای تلویزیون یا DVD نیست، بلکه صدایی است که از گلوی انسان و به‌خصوص والدین کودک خارج می‌شود.

هوش انسان چنان پیچیده است که یک‌سری اعداد و ارتباط آن اعداد با یکدیگر نمی‌تواند توصیف‌کننده آن باشد

افسانه: چنانچه در دوران جنینی برای کودکتان آهنگ موتزارت پخش کنید، در آینده نمره ریاضی بهتری می‌گیرد. واقعیت: با این کار وقتی کودک به دنیا می‌آید، آهنگ موتزارت و بسیاری چیزهای دیگری را که در رحم شنیده، بوییده و یا مزه کرده است به یاد می‌آورد، اما اگر می‌خواهید او در آینده در درس ریاضی نمره خوبی بگیرد، بهترین کار یاد دادن مهار عصبانیت در اولین سال‌های زندگی است.

تمایل به انجام کار صحیح و حتی ایستادگی در مقابل انجام کار غلط بدون حضور تشویق یا تنبیه خاص، هدف رشد اخلاق‌مدارانه کودک است.

هوش از دامن کامپیوتر و ماشین‌های بی‌جان شکل نمی‌گیرد، بلکه این آغوش گرم و عاشق انسان‌هاست که آن را می‌سازد. پس اگر کودک باهوش می‌خواهید، به او عشق بورزید و اجتماعی بودن را به او بیاموزید. هوش در دامن کامپیوتر و ماشین‌ها شکل نمی‌گیرد، بلکه آغوش گرم و عاشق انسان‌هاست که آن را می‌سازد.

اجازه بدهید چند آمار ارائه کنم. زنان در خانواده ۷۵ درصد مسئولیت خانه را به عهده دارند. از شستن ظرف‌ها گرفته تا تمیزکاری، عوض کردن پوشک و کارهای کوچک دیگر. خبر خوب اینکه ۳۰سال پیش این عدد ۸۵درصد بوده است و اکنون وضع بهتر است. به‌محض اینکه بچه‌ای به دنیا می‌آید، کارهای خانه زن به میزان سه برابر نسبت به همسرش افزایش می‌یابد. وجود شوهر در منزل و وظایف همسرداری هم حدود هفت ساعت در هفته به این کار می‌افزاید.

به این تسلط، کنترل احساسات می‌گویند. البته گریه کردن و ابراز سایر احساسات اصلاً اشکالی ندارد، اما وقتی شما در جمع هستید، پس‌زمینه‌ای که در آن حضور دارید، مغز را آگاه می‌کند که این رفتار در جمع خوشایند نیست. افرادی که دارای چنین کنترلی هستند، دوستان بسیاری دارند. اگر می‌خواهید فرزندتان خوشحال بار آید به او یاد بدهید احساسات خود را کنترل کند.

درواقع درک ما از واقعیت صِرف مانند ضبط صوت نیست که کلمه به کلمه آن را به حافظه اصلی کامپیوتر منتقل کند؛ بلکه درک ما از واقعیت عبارت است از دریافت‌های حسی‌مان در کنار آنچه مغز دوست دارد به‌عنوان بازده بیرون دهد.

بعضی از تبلیغات تلویزیونی تا دهه‌ها در خاطر فرد باقی می‌مانند.

اگر کودکتان را این‌گونه تشویق کنید، از نظر آماری سه اتفاق خواهد افتاد: اول: کودک شما اشتباه‌هایش را به پای شکست می‌گذارد. از آنجایی که شما به او فهمانده‌اید موفقیت یک امر ثابت در هر چیزی است و شکست معنی ندارد، او ناتوانی در انجام یک کار را به حساب شکست می‌گذارد و شکست را هم امری ثابت و غیر قابل عبور می‌داند و در نتیجه به جای پیدا کردن راه‌حل مشکل، خود را ناتوان می‌بیند و کنار می‌کشد

صِرف داشتن بهره هوشی بالا به معنای تضمین قبولی در دانشگاه هاروارد یا حل مسائل ریاضی نیست. شاید کسانی که IQ بالا داشته باشند، بهتر شطرنج بازی کنند یا اگر به دانشگاه راه یابند، عملکرد بهتری از خودنشان دهند، اما آنچه هنگامی که همه چیز مساوی است، باعث عملکرد بهتر یا کمتر می‌شود، تلاش است. تمرین مداوم از نقطه‌نظر روان‌شناسی دقت روی یک نقطه و حفظ این دقت است

یعنی IQ در طول عمر فرد تغییر می‌کند و به‌شدت به عوامل محیطی وابسته است.

همدلی یک راه‌حل نیست، بلکه فقط درک متقابل است

کودکان طلاق در سن ۱۴ سالگی به مواد مخدر ۲۵درصد بیشتر گرایش دارند. احتمال بارداری در سنین نوجوانی در شرایط خارج از ازدواج، در آن‌ها بیشتر است. خود آن‌ها هم دو برابر بیشتر از افراد عادی طلاق می‌گیرند. نمرات آن‌ها در دبیرستان پایین‌تر است و احتمال ورودشان به دانشگاه هم کمتر است.

والدینی که در پیوندشان ارتباطی قوی دارند، در تندباد حوادث بعد زایمان به‌خوبی مقاومت می‌کنند و کمتر دچار مشکل می‌شوند. درواقع یکی از مهم‌ترین عواملی که به حفظ پیوند ازدواج بعد از تولد فرزند کمک می‌کند، خواست هر دوی والدین برای فرزندآوری است.

من هم به مفهوم هوش اعتقاد دارم و فکر می‌کنم IQ و "g" نشانگرهای آن هستند؛ اما IQ به بیشتر از یک عامل ارثی ارتباط دارد و عوامل مؤثری مانند آموزش و تحصیلات، شغل، درآمد و وضعیت اجتماعی در آن دخیل هستند. اما آیا تمام این عوامل در آزمون IQ ارزیابی می‌شود؟ من شک دارم.

مغز بیشتر از اینکه بخواهد در دبیرستان نمراتی خوب کسب کند، دوست دارد زنده بماند. آنچه باعث یادگیری سریع می‌شود، تغذیه با شیر مادر، صحبت کردن فراوان با کودکان، بازی‌های هدفدار و تشویق تلاش است.

آنچه آموزش زودرس را مختل می‌کند، نگاه کردن به تلویزیون قبل از سن دوسالگی، زندگی بدون فعالیت، کم‌جنبشی و ارتباطات صورت به صورت حداقلی است.

. نوزادان در بدو تولد می‌توانند احساساتی مانند انزجار، علاقه یا رضایت را از خود بروز دهند. در عرض شش ماه آن‌ها احساساتی مانند عصبانیت، ترس، غم، برانگیختگی و لذت را تجربه می‌کنند. آن‌ها در یک سال و نیمگی احساس خجالت، حسادت، گناه و حتی غرور را درک می‌کنند. وجود این احساسات به مغز کودک دیکته می‌کند که به مسائل مختلف توجه و آن‌ها در حالت‌های مختلف نام‌گذاری کند.

بهترین خانواده در این جدول. این والدین سخت‌گیرند، اما درعین‌حال به دقت از فرزندان خود مراقبت می‌کنند. آن‌ها برای فرزندان خود قانون‌هایی وضع می‌کنند و علل وضع آن را توضیح می‌دهند. آن‌ها را تشویق به فرمانبرداری می‌کنند و واکنش‌های آن‌ها را زیر نظر دارند. آن‌ها استقلال فرزندانشان را در چارچوب ارزش‌های خانوادگی تشویق می‌کنند. آن‌ها ارتباطات بی‌نظیری با فرزندانشان دارند.