بریده‌هایی از کتاب تویی که نشناختمت

وقتی نمره بد می‌گرفتیم ورقه‌مان را می‌بردیم امضا کند. نگاه می‌کرد، وقتی خراب بود می‌گفت پسرِ من اینکه ورقه شما نیست، برو ورقه خودت را بیاور. ما می‌فهمیدیم منظورش چیست؛ یعنی پسر من تنبل و ضعیف نیست. می‌گفت این را امضاء می‌کنم. دفعه بعد ورقه خودت را بیاور! وقتی این‌طور می‌گفت واقعاً می‌رفتیم تلاش می‌کردیم.

در زمانی که می‌بینیم خیلی‌هایمان داریم سبقت می‌گیریم برای ثروتمند شدن و احساس می‌کنیم آن موقع که رفتیم جبهه از دست دادیم و ضرر کردیم و همین سبقت‌ها و چشم و هم‌چشمی‌هاست که سبب می‌شود اختلاس بکنیم نعوذبالله، کاخ برای خودمان بسازیم، خانه‌های آنچنانی درست بکنیم، ولی می‌بنیم هنوز هم وجود دارند عزیزانی که پشت به همه چیز کردند. این روزها دیدید خانه آقای سلیمانی را؟ نشان می‌دهد این آدم به‌عنوان یک سرلشکر مملکت با آن زندگی، خب این آدم در حیاتش شهید است!

رئیس صدایش می‌کردم. یک روز رفتم پیشش. گفتم: «رئیس می‌دانی دوست دارم چه‌طور زندگی کنم؟» پرسید: «چه‌طور؟» گفتم: «دوست دارم کارم طوری پیش برود، این‌قدر عمیق و بنیادی کار کنم که مثل خاری در چشم دشمن باشم، چاره‌ای جز اینکه این خار را از چشمش بیرون کند نداشته باشد، اما وقتی این خار را از چشمش درمی‌آورد چشمش هم در بیاید.» لبخندی زد. لبخندهایش خیلی قشنگ بود. با همان لبخند گفت: «من هم همین‌طور.»

فخری زاده با زندگی‌اش به جوان‌ها یاد می‌دهد موفقیت در دانشگاه‌های اروپا و آمریکا نیست، در وجود فرد است. فخری زاده نشان داد که با اراده پابرجا می‌شود در کشور خودت، از جایی‌که تلقین کرده‌اند دانش در آن نیست و عقب مانده است! به جایی رسید که بزرگان دانش دنیا در برابرت دچار عجز شوند.

گفت: «این‌قدر خواهیم خوابید، الان باید کار کرد.»

فخری زاده چراغی گرفته با آن راهنمایی می‌کرد وارد این وادی بشویم. گفت: «قرآن در جای‌جایش به خلقت توجه می‌دهد. می‌گوید ببینید شتر را چه طور خلق کردیم؟ امر می‌کند نظر بکنید به زنبور که چه طور عسل می‌سازد، عالم چه‌طور می‌گردد؟ هفت آسمان چی هستند؟ به این‌ها فکر بکنید.»

پس از چهل سال مجاهدت علمی که بی‌نهایت فرصت برای تحصیل در خارج از کشور داشت، یک کلمه در دانشگاه‌های خارج نخواند و حتی یک دوره کوتاه در خارج نگذراند. در همین مدارس و دانشگاه های ایران با همین ظرفیت‌های داخلی تبدیل به کسی می‌شود که با اوپنهایمر مقایسه‌اش می‌کنند. دانشمندی می‌شود که او را جزو پانصد نفر افراد قدرتمند دنیا معرفی می‌کنند. در ایران پنج نفر توی آن لیست هستند که یکی‌شان حضرت آقاست.

شهید گمنامی که حتی بازگو کردن زوایایی از نوآوری‌ها و ابداعاتش باری از گمنامی او بر نمی‌دارد چرا که به گفتهٔ سرلشکر باقری در مراسم چهلم شهید، بیش از ۹۰ درصد از اقدامات و فعالیت‌هایش حتی بعد از شهادتش هم قابل بازگو کردن نیست.

شش ماه قبل از همه‌گیری کرونا، در نشریه آوا که شهریور ۱۳۹۸ منتشر شد پیش‌بینی کرده بودیم یک اتفاق بیولوژیک در دنیا خواهد افتاد. بر این مبنا که پرادایم دنیا در حال تغییر است، از دنیای صنعتی داریم به دنیای دیجیتال مهاجرت می‌کنیم.

شک نکنید چهل روز این کار را بکنید، چهل روز سعی کنید در اعمال‌تان خلوص الهی باشد، به جرئت عرض می‌کنم ببینید چه اتفاقی می‌افتد. اینکه می‌گویند چهل روز عبادت معنایش این نیست چهل روز نماز بخوانید. عبادت همین است که شما به اقتدار نظام کمک می‌کنید. خداوند به شما این توفیق را داده است، وگرنه خدا که کار خودش را بلد است. این افتخاری است که به ماها می‌دهد.

چندماه قبل از شهادتش سرما خورده بود. عروس‌هایش به او می‌گفتند بابا جلسه زیاد می‌روی مواظب باش کرونا نگیری. توی بحبوحه کرونا بود. می‌گفت نترسید تقدیرم نیست توی بستر بمیرم. درمورد رانندگی‌اش هم همین حرف را زده بود. سال‌ها قبل به او می‌گفتند این‌قدر سرعت می‌روی خدای نکرده برایت حادثه‌ای اتفاق می‌افتد. می‌گفت تقدیر من نیست توی تصادف رانندگی بمیرم.

شهیدی که با شهادت خود، یاران و شاگردانش نشان داد دشمنان اگر از جهاد علمی بزرگان این سرزمین بیشتر از جهاد در میدان نبرد نهراسند کمتر نمی‌هراسند

ایشان به این جمع‌بندی رسیده بود که مشکل فیزیک عالم الحادی دانشمندان بی‌دین این است که صرفا به مشاهده اکتفا می‌کنند. این پایه علم تجربی است که هرچه را در تجربه ببیند می‌پذیرد. فخری زاده این نتیجه گیری را کرده بود که علاوه بر تجربه، منابع دیگری را هم باید در توسعه علم بکار بگیریم. یکی از منابع، منبع وحی است. منبع وحی می‌تواند یک منبع علم تجربی باشد؛ یعنی بیائیم از قرآن برای فیزیک قانون کشف کنیم. اندیشکده «فلسفه و علم»، اندیشکده «قرآن، حدیث و علم» راه انداخته بود. سومین اندیشکده «خلقت و فیزیک» بود. فخری زاده چراغی گرفته با آن راهنمایی می‌کرد وارد این وادی بشویم.

در موسیقی سنتی همه چیز گوش می‌داد؛ از حسام‌الدین سراج گرفته تا شهرام ناظری و شجریان و صدیق تعریف و قربانی و افتخاری. کارشناسانه گوش می‌داد. بیشترین موسیقی که گوش می‌داد و لذت می‌برد شجریان بود. آلبومی از شجریان نبود که بابا نداشته باشد.

کارمان را خالصاً برای رضای خدا انجام دهیم. وقتی اخلاص شد آن‌وقت دیگر برکات پی‌درپی نصیب آدم می‌شود. اخلاص معنایش پول نخواستن نیست. معنایش مجانی کار کردن و ارزان کار کردن نیست؛ پول را بگیر، خوب هم بگیر، بیا راجع به دستمزدت چانه هم بزن، ولی دقت بکن آن چانه هم که برای حقوقت می‌زنی برای خدا چانه بزنی، باز نیتت نیتت خدایی باشد.

چهل حدیث و الی‌الخلافه والولایه امام را بارها خوانده بود. با تأکید می‌گوید شما را توصیه می‌کنم به کتب این عالم عارف فرزانه. می‌گوید من نمی‌دانم خدا چه چیز در وجود این مرد نهاده بود که هیچ‌وقت اندیشه‌هایش قدیمی نمی‌شود.

ضمن اینکه من به‌کار بردن برخی اسامی مثل چپ و راست و اصولگرا و اصلاح‌طلب را همه دستمایه استعمار می‌دانم. اساساً این اصطلاحات استعماری است.

یک روز بعد نماز جماعت شروع کردیم تعقیبات نماز و دعاهای مناسبتی را بخوانیم، رفت پشت میکروفن گفت: «نماز و عبادات همه‌تان قبول باشد، ولی بنده که مسئول این سایت هستم و آنچه در اختیار من هست شرعاً در حد یک نماز راضی هستم. دعا مال خانه است. اینجا به کسی حقوق نمی‌دهند که پنج صفحه دعا بخواند.»

اصلاً جلوی شما مطرح نمی‌کرد که احساس خجالت بکنی یا احساس کنی مدیونش هستی. طوری وانمود می‌کرد که اگر این وام را به شما دادم این وظیفه من بوده و شما استحقاق این را داشتی و من هیچ‌کاره‌ام.

اعتقاد قاطع دارم ترور پدر به دلیل مسائل هسته‌ای نبود. به دلیل تحولی بود که داشت در علم ایجاد می‌کرد. به دلیل تز پایان‌نامه دکترایش بود: «آشکارسازی پادنوتیرنو» او به دانش آشکارسازی پرتوهایی که توی سیاهچاله‌ها وجود دارند رسیده بود. این اتفاقات می‌توانست خیلی از مسائل، شاید دورغ‌هایی را که در جریان نظم جهانی به خورد ما می‌دهند برملا بکند. ترور شهید فخری زاده به خاطر این نبود که آیا ایران بمب هسته‌ای خواهد داشت یا نه؟ هدف ترور او بالاتر از یک دانشمند هسته‌ای بود. دانشمندی بود که به ایجاد انقلاب در علم رسیده بود.