بریده‌هایی از کتاب پنج دالان به دنیای صورتی

این عجیب است؟ در ذهنم سوال‌های مختلفی ایجاد می‌شود... من مقصر همه چیزم؟ من آدم بدیم؟ من عجیب غریبم؟ من به درد هیچ کاری نمی‌خورم؟ زندگی ازم متنفره؟ برای همین آنقدر بلا سرم میاره؟ نمیدونم!

ببینم یه سؤال، برای اینکه آینده رو عوض کنیم باید گذشته رو تغییر بدیم مگه نه؟ آب‌پری می‌گوید: آره! درسته. ادامه میدهم: و برای اینکه گذشته رو تغییر بدیم، باید بتونیم آینده رو نشون بدیم درسته؟

ولی تو گاهی تنهایی از پسش برنمیای باید کسایی کنارت باشن و تو راهی که داری همراهیت کنن و باهات آبو زلال کنن! کسی مثل دوست! هیچی نمی‌گویم، فقط میخندم...

رسیدیم و رسیدیم، کاشکی نمی‌رسیدیم، تو راه بودیم خوش بودیم، سوار لاک‌پشت بودیم، لاک پشتمون خراب شد، دل هممون کباب شد... هوووو

میگن خوشبختی یعنی بودن کنار کسایی که دوستشون داری و همینطور اینکه خودت احساس خوشبختی کنی. اینکه چقدر از زندگیت راضی هستی با تمام داشته و نداشته‌هات...

«افرادی میتونند به موفقیت برسن که در شکست خوردن حرفه‌ای باشن، مهم اینه که وقتی با شکست و ناکامی‌ها رو به رو شدی، چجوری بلند شی! وقتی هدف و انگیزه داشتی باشی، کل جهان جلوی تو زانو میزنن...

خیلی مهمه که باور داشته باشی برگزیده هستی! تا بتونی واقعاً برگزیده بشی!

خسته‌ام از تلاش کردن و به هیج جایی نرسیدن! خسته‌ام از اینجوری دووم آوردن! خسته‌ام از این زندگیه پر از شکست! خسته‌ام... از زندگی کردن!

خب میدونی بیشتر آدم بزرگا فکر میکنن بچه‌ها عقل زیادی ندارن، ولی این شکلی نیست، بچه‌ها خیلی خوب همه چیزو حس میکنن

«افرادی میتونند به موفقیت برسن که در شکست خوردن حرفه‌ای باشن، مهم اینه که وقتی با شکست و ناکامی‌ها رو به رو شدی، چجوری بلند شی! وقتی هدف و انگیزه داشتی باشی، کل جهان جلوی تو زانو میزنن...»

همه چیز به تو بستگی داره!

توی زندگی گاهی، لحظات سختی هستن که میان! اما یادت باشه اونا نیومدن که بمونن، اومدن که بگذرن!

تو دنیای تو، چیزایی هست که دنیای من نداره و برعکس، پس بیا جفتمون از دنیاهامون لذت ببریم! اینجوری شاید زندگی قشنگ‌تر بشه...

من یک نوع مریضی دارم، اسم مریضی‌ام این است: کله‌شقی مزمن... درمانش هم این است: کله‌شق نباشم! اما هستم.

تقدیم به مادر و پدر عزیزم که مرا در این راه بسیار همراهی و تشویقم کردند. تقدیم به برادر عزیزم که اگر چه گاهی به من می گفت نمی‌توانم نویسنده شوم، اما باز هم از او ممنونم چون کاری می کرد لجم در بیاید و بیشتر تلاش کنم!

تقدیم به مادر و پدر عزیزم که مرا در این راه بسیار همراهی و تشویقم کردند. تقدیم به برادر عزیزم که اگر چه گاهی به من می گفت نمی‌توانم نویسنده شوم، اما باز هم از او ممنونم چون کاری می کرد لجم در بیاید و بیشتر تلاش کنم!

تقدیم به مادر و پدر عزیزم که مرا در این راه بسیار همراهی و تشویقم کردند. تقدیم به برادر عزیزم که اگر چه گاهی به من می گفت نمی‌توانم نویسنده شوم، اما باز هم از او ممنونم چون کاری می کرد لجم در بیاید و بیشتر تلاش کنم!

بتوانم حرفهایی را که نمی‌توانم به زبان بیاورم به دیگران با نوشته‌هایم بگویم! چرا که نه؟ کلمات قدرتمند هستند! داستان‌ها توانایی این را دارند، که از هزاران کیلومتر

شما هم می‌توانید به هرچیزی که می‌خواهید برسید

هر چی که بشه تمام تلاشمو می‌کنم قول میدم...