بریده‌هایی از کتاب جادوهای همیشگی؛ جلد دوم

بدبختی مثل یه حیوونه، برای زنده موندن به غذا احتیاج داره، پس بهش غذا نده

«تغییر دادن دل و ذهن هیچ‌وقت کار راحتی نیست، بخصوص دل و ذهن خود آدم. گاهی تغییر افکار و احساسات سخت‌ترین تغییریه که کسی می‌تونه ایجاد کنه. هیچی مثل این، وقت و نیرو نمی‌بره. باید قبل از اینکه افکارت حس و حالت رو مشخص کنن، بهشون سروسامون بدی. باید قبل از اینکه واکنش‌هات تو رو در اختیار خودشون بگیرن، خودت اون‌ها رو مهار کنی. از همه مهم‌تر، وقتی کمک لازم داری باید کمک بخوای، مهم نیست اگه از این کار احساس ضعف و آسیب‌پذیری می‌کنی. از من به تو نصیحت، اگه من یاد گرفته بودم احساساتم رو مهار کنم و اگه اون‌قدر برای کمک گرفتن خجالت نمی‌کشیدم، ملکهٔ برفی به وجود نمی‌اومد.»

تسلیم شدن به معنی ناامیدی نیست... تسلیم شدن یه راه‌حله... نذار غرورت چیز دیگه‌ای بهت بگه...

گل ادریسی شاید زیبا باشه، خوشبو باشه، ولی اگه بخوری‌ش سَمّیه

کسی نمی‌تونه سربازی رو که قبلاً مرده، دوباره بکشه!»

«شاید اون‌ها هنوز همون حیوون‌های درنده باشن، ولی تو دیگه طعمه‌شون نیستی... تو اون دختر کوچولویی نیستی که توی خاطرشون مونده... تو از جنبه‌هایی رشد کرده‌ای که اون‌ها هرگز نمی‌تونن از عهده‌ش بربیان... از پُل‌هایی گذشته‌ای که اون‌ها به خواب هم نمی‌بینن بتونن روش قدم بذارن...

همه‌چیز از دل نیمه‌شب، وقتی دنیا در خواب بود، شروع شد. همین‌که چراغ خیابان‌ها خاموش شد و نور فانوس‌های سرزمین جنوبی رنگ باخت، ناگهان صدها مرد از سرتاسر کشور، دقیقاً ۳۳۳ نفر، درست در یک‌لحظه، از خانه‌هایشان بیرون آمدند. این حرکت عجیب از قبل برنامه‌ریزی و تمرین نشده بود. قبلاً درباره‌اش باهم حرف نزده بودند و حتی همراهانشان را هم نمی‌شناختند. اهل روستاها و خانواده‌های متفاوتی بودند،

بیشتر بچه‌ها توی سن کم دوست دارن از والدینشون سرپیچی کنن... و برای مرگ، چه بچه‌ای گستاخ‌تر از دختری که عاشق زندگیه؟»

ترس باعث بی‌اعتمادی می‌شه، بی‌اعتمادی باعث اشتباه می‌شه، اشتباه باعث نارضایتی می‌شه و نارضایتی باعث نفرت.

مادام ودربری گفت: «فقط این واقعیت همیشه توی دنیا برقراره که هیچی تا ابد پایدار نیست. آدم‌ها هم مثل آب‌وهوا فصل دارن... همه‌مون توی زندگی روزهای بارونی و آفتابی داریم... ولی نباید اجازه بدیم یه زمستون سخت ایمان ما رو به بهار از بین ببره، وگرنه همیشه توی برف گیر می‌افتیم.»

«با ابزارهای سنجش اشتباه، همه‌چی غیرمنصفانه به نظر می‌رسه. قرار نیست زندگی با زمان، شانس یا رفاه سنجیده بشه. زندگی با هدف سنجیده می‌شه. هرکس با یه هدفی به دنیا می‌آد...

صبر رو با شکست اشتباه نگیر

به نظرم مهم نیست تو توی چه جمعی به دنیا اومده‌ای، گاهی خانواده کسانی هستن که به انتخاب خودمون کنارشون هستیم