بریده‌هایی از کتاب اتود در قرمز لاکی

بیشتر مردم اگر یک سلسله وقایع را برایشان شرح بدهید، به شما خواهند گفت که نتیجه چه خواهد بود. آنها می‌توانند آن رویدادها را در ذهن خود به هم مرتبط کنند و با توجه به آنها استدلال کنند که اتفاق خاصی روی خواهد داد. ولی تعداد کمی از آدمها هستند که اگر نتیجه را به آنها بگویید، می‌توانند براساس شعور ذاتی خود استنتاج کنند که کدام مراحل به چنین نتیجه‌ای منتهی می‌شود. وقتی از استدلال ِ رو به عقب یا استدلال تحلیلی صحبت می‌کنم، منظورم همین است.

چیزی که خارج از روال عادی باشد معمولا بیش از آنکه مانع باشد راهنمایی می‌کند. هنگام حلّ این قبیل مشکلات، مسئله مهم این است که بتوان رو به عقب استدلال کرد. مهارت ِ بسیار مفیدی است و خیلی هم آسان است، ولی مردم زیاد آن را به کار نمی‌بندند. در مسائل عادی زندگی، استدلال ِ رو به جلو بیشتر به‌درد می‌خورد و به همین دلیل آن یکی به فراموشی سپرده می‌شود. در مقابل پنجاه نفر که می‌توانند بر اساس قواعد علت و معلولی استدلال کنند، فقط یک نفر توانایی استدلال ِ تحلیلی را دارد.

اتودی در قرمز لاکی. هان، چطور است؟ چرا ما نباید کمی اصطلاح هنری به‌کار ببریم؟ رشته سرخِ قتل در کلاف ِ بی‌رنگ ِ زندگی می‌دود، و وظیفه ما این است که آن را بیرون بکشیم، مجزّایش کنیم، و ذره ذره‌اش را نشان دهیم.