بریده‌هایی از کتاب معجزه های خواربارفروشی نامیا

مادرم همیشه به من می‌گفت اگر چیزی را نمی‌فهمی، فکر نکن مردم توضیحی به تو بدهکارند. سعی کن خودت موضوع را درک کنی

به‌نظرم هرکسی که شرکتی راه می‌ندازه قابل‌تحسینه، چون خیلی راحت‌تره که فقط کارمند حقوق‌بگیر باشی.

«اگر دوستش داری، تا آخر کنارش بمان.»

«درسته، اما من نمی‌تونم به یکی دیگه بگم کاری رو انجام بده که خودم انجام نمی‌دم.

توصیه‌های من فقط به این دلیل مؤثر بوده که اون‌ها بهشون عمل کردن. اگه این آدم‌ها ارادهٔ لازم برای انجام توصیه‌م رو نمی‌داشتن، هرچی هم گفته بودم فرقی نداشت و به جایی نمی‌رسیدن.

پس من جواب می‌دم و موقع جواب‌دادن از دل‌وجون مایه می‌ذارم. آدم نمی‌تونه کسی رو که داره از صمیم قلب باهاش صحبت می‌کنه نادیده بگیره

نظر کلی من دربارهٔ مقولهٔ خانواده این است که آن‌ها باید در هر موقعیتی کنار هم بمانند، مگر این‌که یکی از اعضای خانواده بعد از موفقیت‌هایی مثل قبولی در دانشگاه یا ازدواج از خانه برود. اگر هرکسی به‌خاطر احساسات زودگذری مثل خشم یا کم‌تحملی مسیر خودش را جدا کند، معنا و مفهوم خانواده از بین می‌رود.

حتی نبردی که می‌دونی قراره توش ببازی ارزش جنگیدن داره.

بعد از مراسم عزاداری جنازهٔ مادربزرگ را به مرده‌سوزخانه منتقل کردند.

‫یوجی: «برای خودم هم جالب بود. این‌همه هم ازم تشکر کرد. تنها کاری که من کردم این بود که برای نامهٔ شوخی اون، یه جواب جدی نوشتم.» ‫تاکایوکی: «ولی اون جوابت رو هیچ‌وقت فراموش نکرده.»

از آن روز به بعد، دیگر هیچ‌وقت به خودم نگفتم کاش هرگز به دنیا نمی‌آمدم. مسیری که امروز من را به این‌جا رسانده، مسیر همواری نبوده، اما من با آگاهی از این‌که این درد یادآوری می‌کند چقدر زندگی ارزشمند است، استقامت کردم و آن را ادامه دادم.

عقیدهٔ من این است که وقتی اوضاع ناجور می‌شود، باید بار آن را تنهایی به دوش بکشی.

به‌نظرم هرکسی که شرکتی راه می‌ندازه قابل‌تحسینه، چون خیلی راحت‌تره که فقط کارمند حقوق‌بگیر باشی.

این‌قدر سعی نکن قهرمان باشی و برگرد توکیو. بجنگ. نهایت تلاشت رو بکن. حتی نبردی که می‌دونی قراره توش ببازی ارزش جنگیدن داره. برو و سری توی سرها دربیار. تا زمانی‌که این کار رو نکردی برنگرد خونه. شنیدی؟»

از آخرین‌باری که اتاق مرتب شده بود مدتی می‌گذشت. این کار کمی احساس خانه‌تکانی نزدیک بهار را به او داد.

«’مغازه‌ای که به دغدغه‌های شما پاسخ می‌دهد‘. تیترش بازی با کلماته؛ نامیا و نایامی.

اما من نمی‌تونم به یکی دیگه بگم کاری رو انجام بده که خودم انجام نمی‌دم. تو چی شوتا؟ می‌تونی همچین کاری کنی؟»

نظر کلی من دربارهٔ مقولهٔ خانواده این است که آن‌ها باید در هر موقعیتی کنار هم بمانند، مگر این‌که یکی از اعضای خانواده بعد از موفقیت‌هایی مثل قبولی در دانشگاه یا ازدواج از خانه برود. اگر هرکسی به‌خاطر احساسات زودگذری مثل خشم یا کم‌تحملی مسیر خودش را جدا کند، معنا و مفهوم خانواده از بین می‌رود.

اما من با آگاهی از این‌که این درد یادآوری می‌کند چقدر زندگی ارزشمند است، استقامت کردم

حتی نبردی که می‌دونی قراره توش ببازی ارزش جنگیدن داره