بریده‌هایی از کتاب معجزه های خواربارفروشی نامیا

تا چیزی را امتحان نکنی، هیچ‌وقت متوجه نمی‌شوی خوب است یا نه.

فقط به این دلیل که مطمئن‌ترین راه است، این معنی را نمی‌دهد که در درازمدت هم برای من بهترین راه است.

آتسویا: «نمی‌فهمم. دردش چیه؟ اگه نمی‌خواد به توصیهٔ ما گوش بده، پس اصلاً چرا از اول ازمون توصیه خواست؟»

کوهِی: «درسته، اما من نمی‌تونم به یکی دیگه بگم کاری رو انجام بده که خودم انجام نمی‌دم. تو چی شوتا؟ می‌تونی همچین کاری کنی؟»

خانواده این است که آن‌ها باید در هر موقعیتی کنار هم بمانند، مگر این‌که یکی از اعضای خانواده بعد از موفقیت‌هایی مثل قبولی در دانشگاه یا ازدواج از خانه برود. اگر هرکسی به‌خاطر احساسات زودگذری مثل خشم یا کم‌تحملی مسیر خودش را جدا کند، معنا و مفهوم خانواده از بین می‌رود.

حق نداری الان بی‌خیال بشی. باید جوری برای رؤیات تلاش کنی که انگار زندگیت بهش وابسته‌ست.»

ورزش و سیاست... من فکر می‌کردم این دو کاملاً از هم جدا هستند، اما حدس می‌زنم در درگیری بین کشورها، تفکیک‌کردن این دو از هم سخت است.

«بی‌خیال! قضیه خنده‌دار نیست؟ ما بهش می‌گیم المپیک رو فراموش کن و اون فقط چیزی رو شنیده که دلش می‌خواسته. بعد چون همه‌چی خوب پیش رفته، از ما به‌خاطر ’توصیه‌مون‘ تشکر کرده. انگار ما دستی توی این ماجرا داشتیم.»

اصلاً به درک! هر کار دلت خواست بکن. فقط آماده باش که از تصمیمت پشیمان شوی.

وقتی آدم طرف حسابش مرگه، از پسِ هر کاری برمی‌آد.

«چیزهای ارزون آدم رو ارزون می‌کنن. نه‌تنها ظاهرت رو بی‌ارزش می‌کنن، بلکه روحت رو هم خوار و خفیف می‌کنن. اون‌ها انسانیتت رو ازت می‌گیرن. برای همین، آدم باید همیشه بهترین‌ها رو بخره.»

«بعد از این‌همه سال خوندن نامه‌های مردم، یاد گرفتم بیشتر وقت‌ها خودشون جوابی برای مشکلشون دارن. دنبال توصیه‌ان، چون می‌خوان ببینن تصمیمی که دارن ازنظر بقیه درسته یا نه.

این زمان‌بندی است که تفاوت بین موفقیت و شکست را رقم می‌زند.

«بیشتر روزها داغونم، اما بعضی روزها بهتر از روزهای دیگه‌ن.»

شاید جدایی همین باشد. مردم به‌خاطر دلیلی خاص از هم دور نمی‌شوند. خب، ممکن است دلیلی برایش پیدا کنید، اما فقط زمانی می‌توانید دلیلی بیابید که تصمیمتان را گرفته باشید. آن دلیل، بهانه‌ای سرسری است که بعد از اتفاق‌افتادن مطرح می‌شود. اگر آن‌ها هنوز دلشان به ادامه‌دادن بود و رابطه‌شان در معرض خطر بود، احتمالاً یک نفرشان پا پیش می‌گذاشت و سعی می‌کرد مشکلات را حل کند، اما وقتی کسی پا پیش نمی‌گذارد، معلوم است آن رابطه دیگر تمام شده است.

شاید جدایی همین باشد. مردم به‌خاطر دلیلی خاص از هم دور نمی‌شوند. خب، ممکن است دلیلی برایش پیدا کنید، اما فقط زمانی می‌توانید دلیلی بیابید که تصمیمتان را گرفته باشید. آن دلیل، بهانه‌ای سرسری است که بعد از اتفاق‌افتادن مطرح می‌شود. اگر آن‌ها هنوز دلشان به ادامه‌دادن بود و رابطه‌شان در معرض خطر بود، احتمالاً یک نفرشان پا پیش می‌گذاشت و سعی می‌کرد مشکلات را حل کند، اما وقتی کسی پا پیش نمی‌گذارد، معلوم است آن رابطه دیگر تمام شده است.

مهم نیست که امروز چقدر اوضاع بد است. فردا اوضاع خیلی بهتر خواهد بود.

«نمی‌دانی چقدر منتظر بودم این حرف را بزنی. دیدن این‌که به‌خاطر من زجر می‌کشی خیلی سخت بود. برای من از مرگ دردناک‌تر است زنی را که دوست دارم وادار کنم از رؤیاهایش دست بکشد. حتی وقتی از هم دوریم، می‌دانم قلب‌هایمان با هم است. لازم نیست نگران چیزی باشیم. من می‌خواهم رؤیاهایت را دنبال کنی، بدون پشیمانی.»

داشتن نقشهٔ خالی یعنی می‌توانی هرطور دلت می‌خواهد آن را پر کنی. تصمیم با خودت است. همه‌چیز ممکن است. احتمالات بی‌نهایت هستند. داشتن نقشهٔ سفید عالی است

رئیسشان از کارمندان حمایت نمی‌کرد. هرموقع مشکلی پیش می‌آمد، تقصیرها گردن کسی می‌افتاد که رتبه‌اش از همه پایین‌تر بود،