بریده‌هایی از کتاب معجزه های خواربارفروشی نامیا

شاید جدایی همین باشد. مردم به‌خاطر دلیلی خاص از هم دور نمی‌شوند. خب، ممکن است دلیلی برایش پیدا کنید، اما فقط زمانی می‌توانید دلیلی بیابید که تصمیمتان را گرفته باشید. آن دلیل، بهانه‌ای سرسری است که بعد از اتفاق‌افتادن مطرح می‌شود. اگر آن‌ها هنوز دلشان به ادامه‌دادن بود و رابطه‌شان در معرض خطر بود، احتمالاً یک نفرشان پا پیش می‌گذاشت و سعی می‌کرد مشکلات را حل کند، اما وقتی کسی پا پیش نمی‌گذارد، معلوم است آن رابطه دیگر تمام شده است.

نظر کلی من دربارهٔ مقولهٔ خانواده این است که آن‌ها باید در هر موقعیتی کنار هم بمانند

فقط به این دلیل که مطمئن‌ترین راه است، این معنی را نمی‌دهد که در درازمدت هم برای من بهترین راه است.

دقیقاً همان کاری که کوسوکه کرده بود: او فقط بعد از این‌که با والدینش قطع رابطه کرد، به آرامش و رضایت رسید. قلب‌های آن‌ها از هم فاصله گرفته بود و وقتی چنین اتفاقی بیفتد، راهی برای درست‌کردن اوضاع وجود ندارد. او از این بابت مطمئن بود.

این فکر جایی در اعماق سینه‌اش را کمی سوزاند، اما حتی ذره‌ای پشیمان نبود. قلب آن‌ها از هم دور شده بود. وقتی این اتفاق بیفتد، دیگر تلاش برای درست‌کردن اوضاع بی‌فایده است. کنار هم ماندن در آن وضعیت بیهوده بود. این را از گروه بیتلز یاد گرفته بود.

قبل از این‌که سعی کنی روی یک پا هوم‌ران بزنی، هوم‌ران‌زدن روی دو پا را تمرین کن. اگر دو پا کافی نیست، یک پای دیگر قرض بگیر و با سه پا امتحان کن. این‌ها به کنار، برای شروع هدفی دست‌نیافتنی برای خودت نگذار.

شعار او این بود: «چیزهای ارزون آدم رو ارزون می‌کنن. نه‌تنها ظاهرت رو بی‌ارزش می‌کنن، بلکه روحت رو هم خوار و خفیف می‌کنن. اون‌ها انسانیتت رو ازت می‌گیرن. برای همین، آدم باید همیشه بهترین‌ها رو بخره.

ژاپن برای مدتی طولانی زیردست کشورهای بزرگ دنیا بوده. الان دیگه وقتشه اوضاع رو تغییر بدیم. ما باید کنترل رو به دست بگیریم. برای رسیدن به همچین هدفی، باید دنیا رو بشناسیم. این کشورهای دیگه ممکنه رقبای ما باشن، اما درعین‌حال متحدهای احتمالی ما هم هستن. این رو به یاد داشته باشین.»

«پدر، شاید این جایی است که من ردی از خودم برجا می‌گذارم. نبردِ ازپیش‌باختهٔ من ارزش جنگیدن داشت.»

وقتی از آقای نامیا پرسیدم بیشتر چه نوع سؤال‌هایی از او می‌پرسند، جواب داد عشق محبوب‌ترین موضوع است: «اما برای من این‌ها سخت‌ترین سؤال‌ها برای جواب‌دادن هستند.»

نقشهٔ راهت هنوز ترسیم نشده است. یعنی تصمیم‌گیری دربارهٔ این‌که می‌خواهی به کجا بروی غیرممکن است، چه برسد به این‌که چگونه می‌خواهی به آن‌جا برسی. آیا کسی هست که در مواجهه با نقشهٔ خالی احساس سردرگمی نکند؟ نقشهٔ سفید هرکسی را گیج می‌کند. اما از این زاویه به آن نگاه کن: داشتن نقشهٔ خالی یعنی می‌توانی هرطور دلت می‌خواهد آن را پر کنی. تصمیم با خودت است. همه‌چیز ممکن است. احتمالات بی‌نهایت هستند. داشتن نقشهٔ سفید عالی است. فقط می‌توانم امیدوار باشم این نامه به تو کمک کند راهی پیدا کنی که به خودت باور داشته باشی و بدون پشیمانی در زندگی‌ات پیش بروی.

به این حرف باور داشته باش: مهم نیست که امروز چقدر اوضاع بد است. فردا اوضاع خیلی بهتر خواهد بود.

نقشهٔ راهت هنوز ترسیم نشده است. یعنی تصمیم‌گیری دربارهٔ این‌که می‌خواهی به کجا بروی غیرممکن است، چه برسد به این‌که چگونه می‌خواهی به آن‌جا برسی. آیا کسی هست که در مواجهه با نقشهٔ خالی احساس سردرگمی نکند؟ نقشهٔ سفید هرکسی را گیج می‌کند. اما از این زاویه به آن نگاه کن: داشتن نقشهٔ خالی یعنی می‌توانی هرطور دلت می‌خواهد آن را پر کنی. تصمیم با خودت است. همه‌چیز ممکن است. احتمالات بی‌نهایت هستند. داشتن نقشهٔ سفید عالی است.

این زمان‌بندی است که تفاوت بین موفقیت و شکست را رقم می‌زند.

«احساس می‌کنم توی تلویزیون دیدمش، اما شاید هم خیالاتی شده‌ام. ممکنه یکی از اون چیزهایی باشه که از زبون داداشم وقتی با دوستش صحبت می‌کرد شنیدم، اما الان حس می‌کنم خودم هم اون‌جا بودم.»

توصیه‌های من فقط به این دلیل مؤثر بوده که اون‌ها بهشون عمل کردن. اگه این آدم‌ها ارادهٔ لازم برای انجام توصیه‌م رو نمی‌داشتن، هرچی هم گفته بودم فرقی نداشت و به جایی نمی‌رسیدن.

نامهٔ سومت را خواندم. نمی‌توانم وارد جزئیات شوم، اما ملاقات حضوری با تو برایم امکان‌پذیر نیست. اگر امکان داشت هم ایدهٔ خوبی نبود. راستش را بخواهی، احتمالاً با دیدنم ناامید شوی.

بجنگ. نهایت تلاشت رو بکن. حتی نبردی که می‌دونی قراره توش ببازی ارزش جنگیدن داره. برو و سری توی سرها دربیار. تا زمانی‌که این کار رو نکردی برنگرد خونه. شنیدی؟

او و دوستانش روی دیوار گاراژ نقاشی می‌کشیدند، اما پیرمرد هیچ‌وقت آن‌ها را دعوا نمی‌کرد. نهایت چیزی که می‌گفت این بود: «اگه می‌خواین روی دیوارها نقاشی بکشین، حداقل یه چیز قشنگ بکشین.»

گفتی از کاری که خانواده‌ات درحال‌حاضر دارند با تو می‌کنند متنفری. ازت می‌خواهم سعی کنی با کلمهٔ «درحال‌حاضر» امیدت را زنده نگه داری. حتماً زمانی بوده که والدینت و رفتارشان با خودت را دوست داشتی و این امکان وجود دارد که وقتی این اتفاقات بگذرد، احساساتی را که به آن‌ها داری ترمیم کنی.