بریده‌هایی از کتاب شب های پیشاور

نمی‌دانم! چرا آقای دکتر هیکل در کتاب تاریخ زندگانی رسول اکرم(ص) وقایع تاریخی آن روز بزرگ را ذکر ننموده، (یا به قول بعضی در چاپ اول نقل نموده و در چاپ دوم محو نموده) ؟

هر مظلومی که قادر از دفاع باشد و دفاع از حق خود ننماید؛ خصوصاً وقتی که مانعی در بین نباشد قطعاً به سکوت خود کمک یار ظالم خواهد بود.

فاطمه را شب دفن نمودند

و این روش را کاملاً به زیان عالم تشیع می‌دانم.

حضرت فرمود: «قد اتاکم اخی» یعنی رو به شما آمد برادر من (علی) ، آن‌گاه ملتف شد به سمت کعبه و دست علی را گرفت و فرمود: «و الذی نفسی بیده إنّ هذا و شیعته هم الفائزون یوم القیمه» .

چنان‌چه بعد از فتح ایران به دست اعراب، مسلمین با آزادی کاملی که مسلمانان به آن‌ها داده بودند و اجبار و اکراهی هم در قبول دین مقدس اسلام نداشتند، همین که در اثر معاشرت با مسلمانان و کنجکاوی‌های دقیق پی به حقیقت اسلام بردند، دین آتش‌پرستی و مجوسیت چندین هزار ساله را باطل تشخیص داده و با یک دنیا شوق و میل و علاقه قلبی از عقیده به او مبدأ (اهریمن) و (یزدان) روی گرداند و دین توحیدی اسلام را اختیار نمودند.

حاشا که جواب تلخ هر کس گویم یک بد شنوم از کس و واکس گویم این نیست بد من که بدم گوید کس اینست بد من که بد کس گویم

به فضل و لطف پروردگار متعال، از همان ایامی که وارد اجتماع شدم پیوسته پیرو سادگی بوده و از حیث گفتار و کردار خودنمایی نداشتم و از عجب و خودخواهی برکنار بودم. با آن‌که نشو و نمایم در خانه‌ای بود که همه نوع وسایل تعین و اسباب تنعّم در آن فراهم بود ولی به حکم طبع و فطرت سادّه خود از تعین روی گردان و از تجمّل گریزان

امام محمدبن‌ادریس شافعی گوید: «من تعجب می‌کنم از حال علی(ع) چه آن‌که دشمنان آن حضرت (از اموی‌ها و نواصب و خوارج) از بغض و کینه، فضایل آن حضرت را نقل نمی‌کنند. دوستان علی هم از ترس و تقیه خودداری از ذکر مناقب می‌نمایند. مع‌ذلک، تمام کتاب‌ها پر است از فضایل و مناقب آن حضرت که نُقل تمام مجالس است.»

این نیست بد من که بدم گوید کس اینست بد من که بد کس گویم

تا دشمنان بفهمند من کان لله کان الله له خدای متعال در آیه ۳۲ سوره ۹ (توبه) فرماید: «یرِیدُونَ أَن یطْفِؤاْ نُورَ ٱللَّهِ بِأفوههم و یأبی الله إلَّآ أَن یتِمَّ نُورَهُ‌ وَلَوْ کرِهَ ٱلْکٰفِرونَ» . چراغی را که ایزد برفروزد گرابله پف کند ریشش (بلکه ریشه‌اش) بسوزد

منگر اندر ما مکن در ما نظر و اندر اِکرام و سخای خود نگر

مثلاً می‌خواهد نذر روزه بنماید باید بگوید: «للّه عَلی أن أصوم» یا می‌خواهد ترک شراب کند باید بگوید: «للّه عَلی أن اترک شرب الخمر» . و به همین طریق است تمام نذورات.

که اوّلاً: باید نیت در تمام عبادات مخصوصاً در نذر، الله و فی الله و طلباً لمرضات الله باشد. پس نیت برای غیرخدا به کلی از بین می‌رود. شرط دوم که تتمیم شرط اول و تثبیت‌کننده آن می‌باشد، آن است که: نذرکننده حتماً باید در موقع نذر صیغه بخواند و در

وجوب صلوات بر محمد و

این نیست بد من که بدم گوید کس اینست بد من که بد کس گویم

به قول امام شافعی (محمد‌بن‌ادریس) ‌که گوید: تعجب است از حالات علی‌‌بن‌ابی‌طالب(ع) که دشمنان آن حضرت از روی بغض و کینه فضایل او را پنهان می‌دارند، دوستان او از راه تقیه و ترس از اعادی حقایق را اظهار نمی‌دارند

سعدی افتاده‌ایست آزاده کس نیاید بجنگ افتاده

به فضل و لطف پروردگار متعال، از همان ایامی که وارد اجتماع شدم پیوسته پیرو سادگی بوده و از حیث گفتار و کردار خودنمایی نداشتم و از عجب و خودخواهی برکنار بودم.

نه پیامبران و فرستادگان خدا با قهر و جبر می‌توانند او را سعادتمند و بهشتی کنند و نه شیاطین و گمراهان توان آن را دارند که او را منحرف و از مسیر حق خارج و جهنمی نمایند‌، بلکه خود او است که دعوت داعیان به حق را می‌پذیرد یا اغواگری شیاطین را برمی‌گزیند