بریده‌هایی از کتاب شب های پیشاور

دوستی علی(ع)، ایمان و دشمنی او، کفر و نفاق می‌باشد

همان طوری که پیغمبر هزار و چهارصد و پنجاه ساله (یا هزار و نهصد ساله) ‌همه کاره بوده، از کوری چشمِ اموی‌ها و خوارج و نواصب و تابعین آن‌ها (امثال احمد امین‌ها و مردوخ‌ها) امام هزار و دویست ساله هم همه کار از او برمی‌آید، چه آن‌که خدای قادر توانا قوای جسمانی او را نگهداری فرموده تا روزی بیاید و انتقام از امثال (احمد امین‌ها و مردوخ‌ها) بگیرد.

حضرت در جواب او آیه ۸۵ ۸۴ از سوره ۶ (انعام) را قرائت فرمودند: «وَ مِن ذُرِّیتِهِ دَاوُدَ وَ سُلَیمَٰنَ وَ أَیوبَ وَ یوسُفَ وَ مُوسَیٰ وَ هَٰرُونَ وَ کذّلِک نَجْزِی ٱلْمُحْسِنِینَ * وَ زَکرِیا وَ یحْییٰ وَ عِیسَیٰ و إِلْیاسَ کلُّ مِّنَ ٱلصَّٰلِحِینَ» آن‌گاه حضرت به محل استشهاد از آیه عنایت نموده و فرمود به هارون من ابو عیسی یا امیرالمؤمنین؟ یعنی کیست پدر عیسی؟

مقاله مادام انگلیسی در مظلومیت امام حسین(ع) در دائره‌المعارف قرن نوزدهم فرانسه مقاله‌ای است از خانم دانشمند انگلیسی تحت عنوان (سه شهید) بسیار مفصل است، که خلاصه آن این است که نوشته سه نفر در تاریخ بشریت برای اعلای کلمه حق جان‌بازی و فداکاری نمودند که از سایر فداکاران و جان‌بازان گوی سبقت ربودند. اول: سقراط حکیم یونانی در آتن. دوم: حضرت مسیح‌بن‌مریم(ع) در فلسطین (البته این عقیده مشارالیها است که مسیحی می‌باشد، والا در عقیده ما مسلمین حضرت مسیح مصلوب و مقتول نگردیده به صریح آیه ۱۵۸ ۱۵۷ سوره ۴ (نساء) که فرموده: وَ مَا قَتَلُوهُ وَ مَا صَلَبُوهُ وَلَکن شُبِّهَ لَهُمْ وَ إِنَّ ٱلَّذِینَ ٱخْتَلَفُواْ فیهِ لَفِی شَک مِّنْهُ مَا لَهُم بِهِ مِنْ عِلْمٍ إِلَّا ٱتِّبَاعَ ٱلظَّنِّ وَ مَا قَتَلُوهُ یقِینَا * بَل رَّفَعَهُ ٱللَّهُ إِلَیهِ. سوم: حضرت حسین(ع) فرزندزاده محمد(ص) پیغمبر مسلمانان.

ممانعت نمودن عایشه از دفن نمودن امام حسن(ع) در جوار پیغمبر(ص)

حکم علی درباره زنی که بچه شش ماهه زایید

آیا شیعه یک حزب ساختگی است؟

دلایل کافی بر این‌که فرزندان فاطمه(ع) فرزندان پیغمبرند چنان‌چه ابن‌‌ابی‌الحدید معتزلی که از اعیان علمای شما است در شرح نهج‌البلاغه و ابوبکر رازی در تفسیر خود به همین آیه و جمله «ابنائنا» استدلال می‌نمایند که: حسن و حسین از طرف مادر پسران رسول خدا(ص) هستند، همچنان‌ که خداوند در قرآن مجید عیسی را از ذرّیه ابراهیم از طرف مادرش مریم خوانده است.

نقد قول عمر که گفت: نبوت و سلطنت در یک‌جا جمع نگردد

سیصد آیه در شأن علی(ع)

هوش و ذکاوت ایرانیان ایجاب می‌کند که هر گاه جهل و عادت و تعصب مانع آن‌ها نگردد، حق و حقیقت را زود درک نموده و به جان و دل بپذیرند.

حضرت قرائت فرمودند آیه شریفه مباهله را که آیه ۶۱ از سوره ۳ (آل عمران) (فَمَنْ حَآجَّک فِیهَ مِن‌م بَعْدِ مَا جَآءَک مِنَ ٱلْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَآءَنَا وَ أَبْنَآءَکمْ وَ نِسَآءَنَا وَ نِسَآءَکمْ وَ أَنفُسَنَا وَ أَنفُسَکمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَل لَّعْنَتَ ٱللهِ عَلَی ٱلْکٰذِبِینَ) آن‌گاه فرمود: «احدی ادعا ننموده است که در موقع مباهله به امر پروردگار در مقابل نصاری داخل نموده باشد پیغمبر در زیر کساء، مگر علی‌بن‌ابی‌طالب(ع) و فاطمه(ع) و حسن و حسین(ع) را، پس چنین استفاده می‌شود که مراد از «انفسنا» علی‌بن‌ابی‌طالب است و مراد از «نسائنا» فاطمه زهرا و مراد از «ابنائنا» حسن و حسین‌اند که خداوند آن‌ها را پسران رسول خدا خوانده است» .

اعتقاد به وجود حضرت مهدی محمّد ابن ‌الحسن حجه‌ العصر و الزمان عجل اللّه تعالی فرجه که غیبت نموده و از انظار پنهان گردیده مخصوص به شیعیان تنها نمی‌باشد، بلکه در کتب معتبره علمای بزرگ اهل تسنّن نیز ثبت گردیده

تعجب است از حالات علی‌‌بن‌ابی‌طالب(ع) که دشمنان آن حضرت از روی بغض و کینه فضایل او را پنهان می‌دارند، دوستان او از راه تقیه و ترس از اعادی حقایق را اظهار نمی‌دارند، مع‌ذلک تمام کتاب‌ها از دوست و دشمن پر است از فضایل و مناقب آن حضرت.

کسانی که دمشق و شام را دیده‌‌اند متحیر می‌شوند با کثرت علاقه‌ای که الحال هم اهالی شام به معاویه دارند مع‌ذلک از قبور بنی‌امیه عموماً و معاویه و یزید خصوصاً اثری نمی‌باشد، ولی قبور عالیه علی و اولاد امجاد آن بزرگوار(ع) در هر گوشه و کنار بلاد کالشمس فی رابعه النهار ظاهر و هویدا و مزار عارف و علمی و شاه و رعیت می‌باشد، حتی در خود شام که معاویه آن خلافت با اقتدار را چند روزی به کار برد از قبرش اثری نیست، ولی قبرستان بنی‌‌هاشم به انوار مقدسه حضرت هاشم و سکینه و فاطمه و عبدالله جعفر طیار و غیرهم حتی بلال مؤذن آن خانواده روشن و درخشنده می‌باشد

معاویه علیه‌الهاویه که برای محو نمودن نام مبارک علی(ع) چه جدّیت‌ها کرد، به هر عمل زشتی تشبث نموده با تهمت‌های ناروا از قبیل: نسبت تارک‌الصلاه و جاه‌طلبی و ایجاد فتنه در مدینه و دخالت در قتل عثمان و غیره به آن حضرت دادن، عامه مردم را به لعن و سبّ بر آن بزرگوار وادار نمود که مدت هشتاد سال در منبر و محراب علنی و برملا و إلی‌ الحال در خفاء مورد عمل اتباع خوارج و نواصب بود!

«فی حلال الدنیا حساب و فی حرامها عذاب و عقاب»

سبقت علی(ع) در اسلام

و نیز قاضی فضل‌بن‌روزبهان که از کابر متعصبین علمای عامه می‌باشد که از شدت تعصب انکار اخبار صحیحه صریحه را می‌نماید. ولی در موضوع حضرت ولی‌عصر مهدی آل محمّد عجل‌ الله تعالی فرجه موافقت با نظر و عقیده امامیه اثناعشریه دارد و عجب آن‌که در کتاب ابطال الباطل که ردّ بر نهج‌الحق علامه حلی قدس سره (یعنی رد بر شیعیان نوشته) کلماتی در فضائل و مناقب اهل بیت طهارت دارد، از جمله اشعاری در مدح ائمه اطهار انشاء نموده که اشاره به حضرت مهدی و ظهور آن حضرت می‌نماید

ابوعبداللّه فقیه محمّدبن‌یوسف گنجی شافعی در کتاب البیان فی اخبار صاحب‌الزمان در آخر باب ۲۰ نوشته است: «ان المهدی ولد الحسن العسکری فهو حی موجود باق منذ غیبته الی الان و لا امتناع فی بقائه بدلیل بقاء عیسی و الخضر و الیاس علیهم السلام»