بریده‌هایی از کتاب و تنها باد می داند

‌«پدربزرگم یه‌بار بهم گفت خوشحالی ابراز قدردانیه. قدردانی هم هیچ‌وقت اشکال نداره.‌»

وقتی من برم دیگران جای من خواهند بود.‌»

با آدم‌ها همدردی نمی‌کنیم، درعین‌حال بابت گناهانشون سرزنششون می‌کنیم.

مثل طبابتش، مثل باقی کارهایش؛ با تعهد کامل و نهایت دقت به جزئیات.

اما بالاخره این صلح از راه می‌رسید؛ در چند مرحله، تکه به تکه و بخش به بخش، مثل داستان‌ها،

دانشش دردی است که سعی می‌کند در سکوت تحملش کند.

‌«هیچ کشتی‌ای نمی‌تواند مثل کتاب ما را به سرزمین‌های دوردست ببرد.‌»

‌«دکتر می‌شه. عاقل و مهربون هم می‌شه. مرد استثنایی‌ای می‌شه.‌»

تو هم دکتر می‌شی. یکی از بهترین دکترهای دنیا می‌شی و همه عاشقت می‌شن، چون عاقل و مهربونی و کاری می‌کنی که زندگی‌هاشون بهتر بشه.‌»

توماس به‌آرامی گفت: ‌«خوندن یاد می‌گیریم، فکر می‌کنیم، یاد می‌گیریم، بهتر و قوی‌تر می‌شیم و کنار هم می‌ایستیم و می‌گیم "دیگه بسه! دیگه نمی‌ذاریم این‌طوری باهامون رفتار کنین".‌» اوئن خیلی جدی گفت: ‌«واسهٔ همینه که من باید برم مدرسه.‌» توماس گفت: ‌«بله، برای همین می‌ری مدرسه.‌»

می‌تونن خیلی راحت نیروی کار خودشون رو بفرستن اینجا. ما واقعاً قابل‌تعویض بودیم و هستیم.‌»

آهسته حرکت می‌کرد؛ مرد جوانی که ناگهان پیر شده بود.

‌«زمان شما رو فراموش نمی‌کنه،

جواب داد: ‌«من هم نمی‌خواستم فکر کنی دلم می‌خواد از اینجا بری.‌» آب دهانم را قورت دادم. مصمم بودم گریه نکنم، اما حس کردم یک قطره اشک خائن از کنار صورتم سر خورد پایین و در گوشم ناپدید شد. تا قبل از مرگ اوئن زیاد گریه نمی‌کردم، اما حالا مدام گریه می‌کردم.

هر وقت چیزی را برای کسی ممنوع کنی تمایلش به آن بیشتر می‌شود. هر وقت کسی حق داشتن چیزی را نداشته باشد از صمیم قلب می‌خواهد آن را به دست بیاورد.

از ویترین فروشگاه‌ها، پیاده‌روهای پهن و تیر چراغ‌ها، از ماشین‌های قدیمی و درشکه‌ها، از مردمی که همگی... مدت‌ها بود... مرده بودند چشم برداشتم.

اتاق غرق در سکوت نابی شد که همیشه بعد از تمام شدن قصه‌های خوب حکم‌فرما می‌شود.

یاد گرفت وقتی که ساکت موندن عاقلانه است ساکت بمونه،

‌«حالت خوب می‌شه، آنه. دردش باهات می‌مونه، اما خوب می‌شی.

رابطهٔ من هم با خدا خوب بود. شنیده‌ام که رابطهٔ ما با خدا کاملاً تحت تأثیر افرادی است که دربارهٔ او به ما آموزش داده‌اند. تصور ما از خدا معمولاً تصوری است که از آن آدم در ذهنمان داریم. اوئن دربارهٔ خدا به من آموزش داد و چون عاشقش بودم و بسیار برایم عزیز بود، عاشق خدا هستم و خدا هم برایم بسیار عزیز است.