بریده‌هایی از کتاب هی آدم!

من از نسلی نیستم که شیر خورد اما بزرگ نشد، من از نسلی هستم که از شیشه‌ی شیرش بیشتر آب خورد!

میگویند بزرگ که باشی، ساده میگذری... اما من هر چه قدر شیر خوردم باز هم نتوانستم از بعضی روزها، از بعضی خیابان‌ها، از بعضی خاطرات، از بعضی کلمات، آری! حتی از بعضی کلمات هم نتوانستم ساده بگذرم!

بوی عطرت بدون تو شوخی خنده داری نیست که نیست...

مردم! مرده تان بوی تعفن میدهد لاشه‌ی خاطره‌اش حس تنفر میدهد

خدای من! تمام جهانم درد میکند...

سنگ فرش‌های خیابان را تا به حال شمرده ای؟ من می‌شمارم... من می‌شمارم تا خیلی چیزها از یادم برود...!

تمام شهر را از آیینه پر کرد... داروغه میدانست... شهر از آن موقع ناامن شد که هر کس خودش را گم کرد!...

بچه جان! بنویس خواب، بخوان خاب... بنویس خوان، بخوان خان... نوشتن قانون دارد! اینجا هرج و مرج نیست، فقط بعضی قانون‌ها آنطور که نوشته میشوند، خوانده نمی‌شوند!!!...

برو! بمانی دلم برای خودم تنگ میشود...

اگر نمی‌گذشت! یک سال را میگویم! اگر یک سال نمی‌گذشت، هیچ‌گاه نمی‌فهمیدم یک سال چه قدر طول دارد! اگر نمی‌گذشت و عرض‌های شما را نمی‌شنیدم، هیچ‌گاه نمی‌فهمیدم سکوت چه قدر میتواند تلخ باشد! من هیچ وقت از تاریخ و ریاضیات سر در نیاوردم! اما حالا اگر بپرسید مساحت یک سال را برایتان حساب میکنم...

میگویند بزرگ که باشی، نمی‌توانی ظلم را ببینی و سکوت کنی... اما دروغ چرا؟ زیاد شیر خورده‌ام اما حرف‌هایم را بیشتر...

من اما هرگز ناسپاس نبوده‌ام! ای کاش تو لهجه‌ی سکوت را میدانستی...

من هیچ وقت از تاریخ و ریاضیات سر در نیاوردم!

اینجا هرج و مرج نیست، فقط بعضی قانون‌ها آنطور که نوشته میشوند، خوانده نمی‌شوند!!!...

از وجود عاشقش معرفت ست پر لبریز در وفای رب ما نیست نبخشد تقصیر

هی آدم! آنقدر نمی‌شود شناختت که حتم دارم حتی آیینه هم برای دیدنت عینک به چشم میزند!...

من که عمریست خودم مجهولم بشمار! ریاضی هندسه جبر به کل مردودم ترسم از مجهول شدن نیست، من عادت دارم یک تساوی در این معادله کم دارم مردم! این مجهولِ مردود، خودش میل به رفتن دارد

شیشه فرو ریخت، دلم زخمی شد مردم ندیدید دلم زخمی شد!...

دندان واژه‌هایم تیر میکشد...

ای کاش تو لهجه‌ی سکوت را میدانستی...