بریده‌هایی از کتاب به هوای گرفتن پروانه ها

«دیشب یه‌جا خوندم آینه‌ها روح رو توی خودشون نگه می‌دارن. حالا راست و دروغ بماند. اگه یه آینهٔ سالم تو اون خونه مونده بود، می‌گفتم روح عمه‌ست که مامان رو ول نمی‌کنه؛ اما حالا که آینه نیست، پس این مامانه که چسبیده به عمه.» «واه واهٔ گفتم و پرسیدم: «یعنی چی روح تو آینه می‌مونه؟» ریز جواب داد: «می‌گن آینه‌ها حافظه دارن. اگه سه دقیقه بیشتر بهشون نگاه کنی، ازمابهترون رو هم می‌بینی.» زدم روی لپم. خاک‌به‌گور، چه حرف‌ها! خدا را شکر کردم که در خانه آینه نداریم. یاد تو افتام ننه. پس برای همین وقتی به آینه نگاه می‌کردی، اوّل می‌گفتی بسم‌الله، بعد هم الحمدلله.