بریده‌هایی از کتاب قلب های استخوانی

گمان می‌کنم وقتی آدم بی‌خودی هستی، یکی از راه‌ها برای ادامهٔ زندگی، پیدا کردن عیب و ایراد در باقی آدم‌هاست. با امید مخفی کردن بدبختی‌های خودت پشت بیچارگی‌های بقیه، به شدت روی بدی‌ها و بدبختی‌های دیگران متمرکز می‌شوی.