بریده‌هایی از کتاب قلب های استخوانی

دلم می‌خواهد در او ذوب شوم. جزئی از وجودش شوم.

وقتی آدم‌ها خود حقیقی‌شان را به شما نشان می‌دهند، همان بار اول، باورشان کنید.

بیشتر مواقع، لذتی که تو رو به سمت غم می‌بره، ارزش اون غم و اندوه رو داره.»

«افسرده نیستیم. درون‌گرا هستیم. این‌ها با هم فرق دارن.»

دیدن اقیانوس باید جزو منشور حقوق بشر باشد. از واجبات است. یک بار دیدنش، برابر با یک سال روان‌درمانی است.

بیشتر کودکان، والدینی دارند که اگر از دنیا بروند، بچه‌ها دلتنگشان می‌شوند. باقی ما، والدینی داریم که بعد از مرگ، پدر و مادر بهتری هستند.

پدرم یه بار بهم گفت عشق مثل آب می‌مونه. می‌تونه آروم باشه. خشمگین باشه. هولناک باشه. آرامش بخش باشه. آب می‌تونه همهٔ اینها باشه اما آخر آخرش، بازم آبه. تو آب منی. گمون کنم من هم آب تو هستم. اگر داری این نوشته رو می‌خونی، یعنی من بخار شدم. ولی معنیش این نیست که تو هم باید بخار بشی. برو و توی تموم این دنیای لعنتی، جاری شو! بایا.

مردمی که هیچ‌وقت نیاز نداشته‌اند برای کمی غذا یا سرپناه، روحشان را تکه‌تکه کنند، نمی‌توانند تصمیمات غلطی را درک کنند که انسان‌های درهم شکسته ناگزیر از گرفتن آنها هستند

از اینکه سامسون شبیه کتابی بسته است، خوشم می‌آید. واقعاً نمی‌شود کتابی را که هنوز نخوانده‌ای، دوست نداشته باشی.

وقتی تو رو بر اساس رفتار کسی که بزرگت کرده قضاوت می‌کنن، نمی‌تونی در مورد شکل دادن به شخصیت خودت بی‌تفاوت باشی. می‌تونی اجازه بدی حرفاشون روت اثر بذاره و تبدیل به همونی بشی که اون‌ها فکر می‌کنن یا می‌تونی با تمام وجودت با این مسئله مبارزه کنی