بریده‌هایی از کتاب یک چتر باران، یک آسمان عشق

تنهایی‌ یعنی تو باشی و من با صدای گنجشک‌ها بیدار شوم

زیباترین عاشقانه‌ها زنانه است و زن بودن مجرمانه‌ترین کار دنیاست

با انحنای لبهایت قند تعارف میکنی یا لبخند ؟!

کمتر می‌خوابم تا وقت بیشتری برای دوست داشتنت داشته باشم

می‌خندی می‌لرزد وجودم، قلبم روی گسل لب‌های توست انگار

هرگز آشپز خوبی نمی‌شوم با اینکه هر روز حوصله می‌پزم باز دیگِ صبرم سر می‌رود از نبودنت

آنقدر با نداشتنت زنده بوده‌ام که می‌توانم برای داشتنت بمیرم

به اعتبار نگاه تو پنجره را به روی ماه بسته‌ام

قدم‌هایت نبض منند راه که می‌روی قلبم می‌زند

همین که می‌خندی لبانت شعری می‌شود برای سرودن

غروب پاییز توچای می‌نوشی و من قند دردلم آب می‌شود

به‌ بادبادک هم اگر نخ ندهی عاشق آسمان نمی‌ماند

نه من کرم ابریشمم نه تو درخت توت اما آنقدر غمت را می‌خورم تا پروانه شوم

به باد اعتمادی نیست با دلت بیا قاصدک

نه‌تنفس در هوای آلوده‌ی تهران نفسم را بند می‌آورد نه غرق شدن در آب‌های شمال فکری به حال نبودنت کن

امان ازشهری که شبش چشمان توست

با عشق برایم پاپوش دوخته‌ای آنقدر تنگ که بدون خیالت نمی‌شود قدم ازقدم بردارم

خرمای چشمانِ من خوزستان لبانِ تو دلم مرداد می‌خواهد نازنین

لبخند بزن امضا کن پای نفس‌های مرا

باران که تو باشی تمام عمر زیر آسمان قدم میزنم