بریده‌هایی از کتاب مرا اسماعیل صدا کن

آن‌وقت اگر از خدا فرمان ببریم، لازم است از خود نافرمانی کنیم و در همین نافرمانی کردن از خود ماست که دشواری فرمانبری از خدا جای دارد»

ما نمی‌توانیم افسون عالم را بزداییم و آن را تبدیل به نوعی فاکت محضِ علمی بکنیم.

اسماعیل به چیزها اجازه می‌دهد تا باشند، اما می‌داند که این باشندگیْ هماره نیست.

حیات و ممات ما و معنای هستی‌مان برای کائناتْ علی‌السویه است.

برای اسماعیل، خدا نه بنیانِ همه‌چیز، بلکه خودْ بی‌بنیانی و عدم تعیّن است.