بریده‌هایی از کتاب معبد لاک پشت

فقط کاش به جای دنج‌تری می‌رفتم. جایی درست به اندازهٔ قدوقامت خودم. جایی مثل لاک لاک‌پشت

«نترس، قوی باش دختر، امشب شب توئه. بعضی وقتا آدم یه‌شبه بزرگ می‌شه

خاک می‌بارد و خاک می‌بارد و همه منتظرند آسمان را ببینند. از بالکنِ خانه کارون دیده نمی‌شد. این برای من که عادت کرده بودم هر روز صبح درِ بالکن را باز کنم و کارون را دید بزنم، عذاب‌آور بود.