بریده‌هایی از کتاب شنتیا

هرلحظه را باید در زمان خودش زندگی کرد

گاهی آن‌قدر بدبختی‌های جدیدت غیرقابل‌باور است که تنها آرزویت این می‌شود که برگردی حتی به یک ساعت قبل با داشتن همان بدبختی‌های قدیم، با همان رنج‌هایی که به آن‌ها عادت کرده بودی

نگاهمان به هم دوخته شد عمیق و کش‌دار. پر از عشق، پر از نیاز، پر از حس ناب و خالصانهٔ دوست داشتن، پر از آرزوهایی که برای برآورده شدن بال‌بال می‌زدند. هر بار که بیشتر می‌دیدمش، بی‌پرواتر می‌خواستمش...

دریای عسلی چشم‌هایی که صاحب حقیقی تمام آرزوهایم بود... هنوز هم بود... اقرار می‌کنم که هنوز هم بود... اقرار می‌کنم که او هرگز تمام نشده بود... عشقش برای من گناهکار تمام نشده بود...

گاهی آن‌قدر بدبختی‌های جدیدت غیرقابل‌باور است که تنها آرزویت این می‌شود که برگردی حتی به یک ساعت قبل با داشتن همان بدبختی‌های قدیم، با همان رنج‌هایی که به آن‌ها عادت کرده بودی و من که چقدر دلم می‌خواست برمی‌گشتم به صبح همان روز با پنجرهٔ باز اتاق تنهایی‌هایم و تماشای بارش بی‌امان و سخاوتمندانهٔ برف... کاش همان لحظه تلفن را برمی‌داشتم و دوباره گرهٔ به‌هم‌پیچیدهٔ تقدیر سه نفرمان را می‌چیدم...

ای نور چشم من سخنی هست گوش کن چون ساغرت پر است بنوشان و نوش کن در راه عشق وسوسه اهرمن بسی‌ست پیش آی و گوش دل به پیام سروش کن برگ نوا تبه شد و ساز طرب نماند ای چنگ ناله برکش و ای دف خروش کن

یعنی می‌شود خاطره‌ها از مغز آدم بپرد؟ وقتی که حساب روز و ساعت و حتی دقیقه و ثانیه‌هایش هم برایت زنده است. بیچاره من که هرچه تقلا می‌کنم باز همه‌جا بن‌بست است. همان جا که من خسته و از نفس افتاده بازهم به هوای سرابی که همان زلالی نگاه‌های عسلی‌ات است، سینه‌خیز می‌آیم که... دنیایی است چشم‌هایت...

امان از آن دریای عسلی چشم‌هایش که به ساحل آرامش زندگیم زد، طوفان به پا کرد و تا مرز جنون در من پیش رفت و حالا دیگر نبود...

شاید از خیلی‌ها شنیده بودم و یا بارها در کتاب‌ها خوانده بودم که کسی می‌گفت تمام تنم از شوق می‌سوزد؛ اما درکش برای من فقط در حد همان شنیدن و خواندن لحظه‌ای بود. ولی آن لحظه تمام تنم می‌سوخت و من خودم تجربه‌اش کردم که این حرارت عجیب، این گرمای وحشتناک، زیباترین و فریبنده‌ترین آتشی است که به جان آدم می‌افتد و به‌جای نابود کردن تو، خاکستر کردن تو، به شکلی دلبرانه تو را می‌سوزاند که جانت هزاران برابر شادتر و پر امیدتر از قبل از ریشه سر باز می‌زند و شکوفا می‌شود.

-تو دلیل من برای نفس کشیدنی. می‌خوام همهٔ بهترین‌های دنیا برای تو باشه.