بریده‌هایی از کتاب آپارتمان پاریس

امیدوارم این حسِ سوزانْ خشم باشد نه رنجش. رنجش از همه بدتر است.

حس می‌کردم اگر به چیزی اهمیت ندهم و از در پشتی زندگی خارج شوم، همه چیز راحت‌تر می‌شود.

همیشه حس دیگری هم زیر ظاهرش بود. ردی از وجودی سرسخت‌تر و تاریک‌تر.

به‌علاوه به او فهماندم در آن شرایط، کار دیگری از دستش برنمی‌آمد. همان‌طور که جان یک نفر را گرفت، دیگری را نجات داد. او هم از سر عشق آن کار را کرد. نگفتم شاید من هم همان مسیر را انتخاب می‌کردم. نگفتم برای مدت کوتاهی، آن مرد همه چیزِ من هم بود. ولی فکر کنم از رابطه‌مان خبر دارد. اگرچه مطمئن نیستم بتوان اسم آن چند هفته سرشار از خودخواهی، بی‌ملاحظگی و جنون را رابطه گذاشت.