بریده‌هایی از کتاب شجاعت: چیره شدن بر ترس و برانگیختن اعتماد به نفس

شاید ترس به شکل وسواس در بارۀ خود آشکار شود. به این ترتیب که بارها و بارها به این صدا گوش می‌دهید که چرا شایستۀ بدنی که آرزو دارید، عشقی که آرزو دارید، سلامت و نشاطی که آرزو دارید، شغلی که آرزو دارید یا صمیمیتی که آرزو دارید، نیستید.

هر بار که ترس را انتخاب می‌کنید، بالاترین امیدها و آرزوهایتان را گم می‌کنید. آنگاه تسخیر گذشتۀ خود می‌شوید و اوج نمی‌گیرید تا به آینده‌ای که آرزو دارید و شایستۀ آن هستید، برسید. ترس فریاد می‌کشد: «رها نکن! کینه‌ها، خشم، اندوه و بهانه‌هایت را کنار نگذار!» ترس، شما را می‌ترساند و می‌گوید بی‌تردید شکست خواهید خورد. ترس با شادمانی، همۀ دفعاتی را که سعی کردید، اما موفق نشدید، به رخ شما می‌کشد. ترس، پرگویی یکنواخت و کسالتباری‌ست که از آغاز کودکی در ذهن شما انباشته‌اند و پیوسته هشدار می‌دهد: «مواظب باش! این وضعیت نمی‌تواند ادامه یابد. هیچ کس نمی‌تواند همه چیز را با هم داشته باشد. مگر فکر می‌کنی کی هستی؟» به جای این که از خودتان دفاع کنید و در مقابل، فریاد بکشید: «من نیرومند، مطمئن و باارزش هستم»، تسلیم ترس می‌شوید، با خجالت سرتان را خم می‌کنید و به همان مسیر کنونی ادامه می‌دهید؛ حتی اگر آن را دوست نداشته باشید و حتی اگر شما را پایین بکشد.

بیش‌ترِکسانی که به من مراجعه می‌کنند، در بیش‌تر زمینه‌های زندگی خود موفق و کارآمد هستند، اما در جایی گرفتار شده‌اند. به نظر می‌رسد نمی‌توانند از برخی موانع که سر راهشان پدید می‌آید، بگذرند. متوجه شده‌ام بیش‌ترِ موانعی که جلوی خوشحالی، خوشبختی و پیشروی این آدم‌ها را می‌گیرد، از دوران کودکی‌شان سرچشمه گرفته، نسل به نسل منتقل شده و معمولاً حاصل وضعیتی‌ست که زندگی به آن‌ها عرضه کرده است.

توان ما در نفوذ به درون ترس و شجاعانه اقدام کردن، به این بستگی دارد که آیا انتخاب‌هایمان براساس تفکر و برنامه‌ریزی شکل گرفته است یا در حال غیر ارادی، یعنی حالتی بدون فکر یا بدون احساس که ما را به تکرار الگوهای پیشین وامی‌دارد.

«تا وقتی کسی متعهد نشود، تردید، احتمال عقب‌نشینی و همواره بی‌نتیجه بودن وجود دارد. با در نظر گرفتن همۀ ابتکار عمل‌ها و خلاقیت‌ها می‌توان یک حقیقت بنیادی را دید که ندانستن آن، طرح‌های بی‌همتا و ایده‌های بی‌شماری را از بین برده است: در لحظه‌ای که شخص به طور قطع خود را متعهد می‌کند، مشیت الهی نیز به حرکت درمی‌آید. همه گونه پیشامدهایی برای کمکبه شخص رخ می‌دهند که در غیر این صورت هرگز روی نمی‌دادند. زنجیره‌ای از رویدادها در نتیجۀ این تصمیم ایجاد می‌شوند و انواع ماجراها، دیدارها و کمک‌های مادی پیش‌بینی نشده به سودشخص رخ می‌دهند؛ امکاناتی که هیچ کس نمی‌تواند حتی در خیال گمان کند، در اختیار او قرار می‌گیرند. هر کاری را که می‌توانید انجام دهید یا رؤیای آن را در سر بپرورانید، آغاز کنید. بی‌باکی بانبوغ، قدرت و جادو همراه است.»

کینه‌ورزی و سرزنش، از کارهای ایگوست و تسلیم و بخشایش، از کارهای خدایی. در هر لحظه این انتخاب را داریم که یا با ایگو هماهنگ شویم یا با عشقی مقدس که ما را به این جهان آورده است. با گشایش دل، به لطف و رحمت و جریان معجزاتی پایان‌ناپذیر گام می‌گذاریم که زندگی به ما عرضه می‌کند.

بیش‌تر اوقات، مسایلی که دردناک‌تر از همه باقی می‌مانند و مانند لنگری دوتُنی به گردن ما آویزان هستند، از باوری برمی‌خیزند که منتظر و خواهان درمان است. چنین باورهایی پنهان هستند؛ یعنی در دیدرس ما نیستند و بیرون از خودآگاهی‌مان قرار دارند. اگر چه آن‌ها پنهان هستند، به هر حال رفتارما را تعیین می‌کنند. من این باورها را باورهای سایه می‌خوانم. وقتی نمی‌خواهیم یا نمی‌توانیم مسؤولیت زندگی خود را بپذیریم، می‌توانیم مطمئن باشیم که باوری ناخودآگاه، انتخاب‌های ما را تعیین می‌کند.

به شجاعت یک مبارز نیاز است تا قبول کنیم دیدگاه، حقیقت، هدایا و حضور ما در این جهان اهمیتدارد. لزومی ندارد این حق را به دست آورید؛ این حقی‌ست که با به دنیا آمدن به شما داده شده است.

به ذهنمان یاد می‌دهیم که باور کند بی‌چاره، ناشایسته و ناتوان هستیم. این سه حالت عاطفی، احساس قربانی بودن به ما می‌دهند.

شایستۀ ایجاد تغییرات بزرگی که اساس آیندۀ‌ما را دگرگون می‌سازد،