بریده‌هایی از کتاب شجاعت

سرزنش، حقه‌باز زیرکی است. ریشه سرزنش، ترسی است که به ما کمک می‌کند از مسئولیت‌پذیری در قبال زندگی خود شانه خالی کنیم.

«باید کاری را انجام دهی که فکر می‌کنی نمی‌توانی انجامش دهی

اعتماد به‌نفس، به معنای باور به خود است، باور فرد به توانایی‌ها و قابلیت‌های خود. اعتماد به‌نفس که پیوند نزدیکی با عزت‌نفس ما دارد، نوعی اطمینان به خودمان است.

باید پرده از ترس‌های‌مان برداریم، آن‌ها را بپذیریم و درک نماییم. تنها راه درک ترس‌های‌مان این است که آن‌ها را همان‌طور که هستند به رسمیت بشناسیم. به این معنا که بپذیریم آن‌ها برداشت‌های نادرستی هستند که از دل تجارب گذشته ما بیرون آمده‌اند و یا بخشی از مسیر رشد و تعالی ما هستند.

خبر مأیوس‌کننده‌تر، این است که اگر به جنگ ترس نروید و به آن پیروز نشوید، با گذشت هر سال، صدای آن بلندتر و بلندتر می‌شود و همچون یک طوفان استوایی قدرت می‌گیرد. قبل از اینکه چیزی بفهمید، ترس نیرو و قدرت تندبادی را دارد که زندگی‌تان را جارو می‌کند، تمام دستاوردهایی را که برای‌شان تلاش کرده‌اید، نابود می‌کند و تمام آرزوهای‌تان را به باد می‌دهد.

قدرت مبهم ترس برگرفته از متقاعد کردن شما به دوری جستن از بالاترین حقیقت خود و سر فرود آوردن در مقابل جراحات گذشته است. هربار که ترس پیروز میدان می‌شود، شما بازنده هستید. هر بار که ترس را برمی‌گزینید، بالاترین آرزوهای‌تان از مقابل دیدگان‌تان پر می‌کشند.

شجاعت یک جنگجو ریشه در ایمان دارد. نیروی قدرتمندی در درون‌تان است، انگیزه‌ای درونی که شما را به ریسک کردن و روبه‌رو شدن با ترس‌های‌تان و نه صرفا محافظه‌کاری و ماندن درون خویشتنی کوچک‌تر، سوق می‌دهد. شجاعت یک جنگجو به شما اجازه می‌دهد خود را همان‌طور که هستید، آسیب‌پذیر و واقعی نمایان سازید. شجاعت واقعی، الهام‌بخش والاترین تجلی‌های خویشتن واقعی است. شجاعت یک جنگجو، یعنی صداقت مفرط با خود و دیگران. شجاعت یک جنگجو به بانگ رساتر وجود الهی‌اش گوش فرا می‌دهد و به غرایزش اعتماد دارد و یک جنگجو وقتی با مانعی بازدارنده مواجه می‌گردد، می‌تواند آنچه را که باور دارد می‌داند، رها کند، مسئولیت گذشته خویش را به‌عهده بگیرد و بر آن شود تا با ترس‌ها، تأسف‌ها و اشتباهات گذشته‌اش بجنگد.

می‌رساند و از ذهن‌تان به قلب‌تان هدایت می‌کند. جنگجوی شجاع درون‌تان، همان که با فشار شرم، رنجیدگی، ناامیدی و یأس جنگیده است، نگهدارنده اطمینان الهی شماست و به شما کمک خواهد کرد تا مقدس‌ترین دلیل خود برای بودن را دریابید.

رهایی عاطفی، یعنی مسئولیت‌پذیر و قابل‌اعتماد بودن. برای این‌که به خودمان اجازه بدهیم که بتوانیم از کنار تجربیات‌مان عبور کنیم نه این‌که در چنگال آن‌ها گرفتار شویم

وقتی اعتماد به‌نفس نداشته باشیم، احساس می‌کنیم شایستگی داشتن آنچه می‌خواهیم، گفتن حقیقت، یا ایجاد آن تغییر زیربنایی را که بنیان آینده ما را متحول می‌سازد، نداریم. وقتی احساس ضعف، بیچارگی و ناتوانی می‌کنیم، قادر نیستیم افکار برخاسته از شکست، منفی بودن و ترس را که سد راه زندگی دلخواه‌مان هستند، از خود دور کنیم. وقتی قدرت خود را نادیده می‌گیریم و آنچه قادر به انجامش هستیم را انکار می‌کنیم، تسلیم عادات، ترس‌ها، وسوسه‌های ناگهانی و ناسالم خود و الگوی گذشته می‌شویم. طوری عمل می‌کنیم گویی در واقع ضعف و ناامنی خود را باور داریم.

آرمان بنگریم. باید جنگجویان عشق باشیم. باید برای خودمان بجنگیم و پای آنچه هستیم و آنچه می‌خواهیم که باشیم، بایستیم. باید به‌جای قربانی بودن، جنگجو باشیم، و به‌جای دنباله‌روی، مبارزه کنیم.

اغلب ما به عدم‌پذیرش مسئولیت تام عادت داریم. «منِ» بشری زخم‌خورده ما می‌خواهد تقصیر را به گردن فردی دیگر بیندازد؛ هر کسی غیر از خودمان! قربانی بودن به ما اجازه می‌دهد تا انگشت اتهام را به‌سوی دیگری نشانه برویم و شرایط زندگی‌مان را توجیه کنیم. از این طریق، می‌توانیم شرح بدهیم که چرا فاقد قدرت یا شجاعت لازم برای ایجاد تغییر هستیم.

«وقتی آنچه را که هستم رها می‌کنم، تبدیل می‌شوم به آنچه می‌توانم باشم.

قانون تسلیم در قانون هدایت الهی، تقویت ایمان خود را آغاز می‌کنیم. اکنون آماده‌ایم تا به سمت قانون تسلیم گام برداریم، که به ما اجازه می‌دهد هر آنچه تاکنون بوده‌ایم رها کنیم. این قانون از ما می‌خواهد باورها و عادات قدیمی، تعبیرها، خشم‌ها، قضاوت‌ها، فرافکنی‌ها، دستاویزها، تصویری که از خود ساخته‌ایم و هر آنچه را که به آن متصل است رها نماییم. قانون تسلیم، از ما می‌خواهد اعماق کوله‌بار گذشته خود را جست‌وجو کنیم تا ببینیم کدام یک از محتویاتش، اعم از تعبیرها، باورها و تصمیماتی که در گذشته گرفته‌ایم، ما را در چرخه الگوهای تکراری نگاه می‌دارد و شجاعت و اعتماد به‌نفس‌مان را تحلیل می‌برد.

همه ما به آن نیروی برتر متصل‌ایم، همه ما مهم هستیم؛ هر چه می‌گوییم مهم است، هر کاری که انجام می‌دهیم مهم است و هر تعاملی که با افراد داریم حائز اهمیت است

یک زن جنگجو به این فکر نمی‌کند که خانواده‌اش چگونه به او آسیب زده، بلکه به این می‌اندیشد که چگونه می‌تواند به توانایی آن‌ها بیفزاید و چگونه می‌تواند با پایمردی برای آن‌ها، به انسان قوی‌تری بدل شود.

جنگجو با خود فکر نمی‌کند: «اگر چنین کاری کنم، آدم بدی به‌نظر می‌رسم. آن‌ها راجع به من چه فکری خواهند کرد؟ اگر حقیقت وجودم را بگویم تنها می‌شوم و دیگر دوستی نخواهم داشت.» یا «فقط باید رو به قبله دراز بکشم و بمیرم چون بیمارم.» جنگجو به‌جای غوطه‌ور شدن در این افکار، برای آزادی خود خواهد جنگید.

هر انتخاب اهمیت خاص خود را دارد و باید از امروز آغاز شود. و من امروز، زندگی کردن را انتخاب می‌کنم.

همه ما قوی‌تر از آنی هستیم که حتی بتوانیم تصور کنیم.

من روزی در این جنگ پیروز خواهم شد، چون این انتخاب من است.