بریده‌هایی از کتاب قاصدک نقره ای

انگار با دستای پرقدرت سرنوشت نمی‌شه پنجه‌به‌پنجه شد.

نوازش‌های مادر، بی‌ریاترین نوازش‌هاس و آغوش پدر، امن‌ترین آغوش دنیا

زیرا یکی از دریچه‌ها بسته‌ست نه مهر فسون، نه ماه جادو کرد نفرین به سفر، که هر چه کرد او کرد»

«ما چون دو دریچه روبه‌روی هم آگاه ز هر بگومگوی هم هر روز سلام و پرسش و خنده هر روز قرار روز آینده عمر آینهٔ بهشت اما... آه بیش از شب و روزِ تیر و دی کوتاه اکنون دل من شکسته و خسته‌ست