بریده‌هایی از کتاب او (زن، جلد اول)

اگه بار گذشته‌مون رو سبک نکنیم، بدبختی توی هر ایستگاه سفر انتظارمون رو می‌کشه. سنگینه، بو می‌ده و سر و صداش زیاده. تا حالا آدم بدبخت دیدی؟ تشخیص دادن‌شون چندان سخت نیست.

زمان‌هایی هست که مجبور می‌شی خودت واسه خودت دوست و معشوقه باشی. روی شونه‌های خودت گریه کنی، با دست خودت اشک‌هات رو پاک کنی. این‌جور وقت‌ها احساس تنهایی می‌کنی؛ ولی این‌زمان‌ها بهت یاد می‌دن چطور وقتی کسی پشتت نیست روی پای خودت وایسی.

توصیف کردن اون مثه نوشتن شعرهای زیبایی در مورد زیبایی زندگی و بقاست.

اگه خودت رو دوست نداشته باشی بقیه ازش استفاده می‌کنن تا دلیل بیارین چرا نمی‌تونن دوسِت داشته باشن.

دل‌های شکسته هنوز می‌تونن عشق بورزن و آدم‌های شکسته هم هنوز می‌تونن دوست‌داشتنی باشن.

خودش تنهایی رو انتخاب نکرده؛ فقط انتخاب کرده خودش رو بیشتر دوست داشته باشه، و برای همین باید عشق زندگی خودش باشه، تا وقتی که یکی بیاد و این جای‌گاه رو پرکنه.