بریده‌هایی از کتاب شکستن عادت های خود

آزمایش هارت‌مث نشان می‌دهد که میدان کوانتومی تنها به آرزوهای ما/ درخواست‌های عاطفی ما پاسخ نمی‌دهد. میدان کوانتومی فقط به اهداف ما/ افکار ما پاسخ نمی‌دهد. این میدان تنها وقتی جواب می‌دهد که این دو باهم هماهنگ باشند؛ یعنی فقط زمانی که هر دوی آن‌ها سیگنال مشابهی را منتشر می‌کنند. هنگامی که یک احساسات متعالی و قدرتمند را در یک قلب باز، با

بزرگ‌ترین عادتی که باید ترک کنیم، عادت «خود بودن» است.

ما به‌طور ناخودآگاه به‌وسیلهٔ مجموعه‌ای از خاطرات زندگی‌مان کنترل می‌شویم. رفتارها، افکار و واکنش‌های عاطفی ما، همه براساس قوانینی در ذهن ما صورت می‌گیرند که مانند برنامه‌های رایانه‌ای در پشت صحنهٔ آگاهی ما قرار گرفته‌اند؛ به همین دلیل است که تنها «مثبت فکر کردن» کافی نیست، زیرا بیشترین قسمت از هویت ما، به‌صورت ناخودآگاه، شخصیتی منفی است که در بدن ما زندگی می‌کند.

با مطالعهٔ این بخش احتمالاً به این نتیجه خواهید رسید که لازم است تا ذهن خود را به‌جای آنچه نمی‌خواهید، بر آن چیزهایی متمرکز کنید که می‌خواهید.

اکنون در دوره‌ای قرار داریم که دیگر نمی‌توان تنها به «دانستن» اکتفا کرد، بلکه باید بدانیم «چگونه عمل کنیم». باید بدانیم چگونه می‌توانیم مفاهیم نوظهور علمی و دانش قدیمی را برای موفقیت در ایجاد یک زندگی پربار به کار ببریم و از آن‌ها به نفع خود استفاده کنیم. زمانی که من و شما بتوانیم سرنخ‌هایی که علم درمورد ماهیت واقعیت کشف کرده است را به هم وصل کنیم و این اصول را در وجود روزانهٔ خود به کار ببندیم، آنگاه هریک از ما در زندگی خود هم عارف می‌شویم و هم دانشمند.

تکرار، مدارهای عصبی موجود در مغزتان را تقویت می‌کند و اتصالات عصبی بیشتری را به وجود می‌آورد، به‌طوری‌که در ساعاتی که به لحاظ روحیه در ضعیف‌ترین حالت خود قرار دارید نیز از موضع ضعف صحبت نخواهید کرد.

ما بیش از اینکه به این فکر کنیم که چه کسی هستیم، چه کاری انجام می‌دهیم، چگونه زندگی می‌کنیم، چه چیزی حس می‌کنیم و چه چیزی را باور داریم یا می‌دانیم، در فکر بحران، آسیب، فقدان، بیماری و فاجعه‌های احتمالی که ممکن است برایمان رخ بدهد هستیم. تغییر واقعی اغلب برای ما بدترین سناریوی ممکن است و به آن به‌عنوان راهی فکر می‌کنیم که تنها در زمانی که به بن‌بست رسیده‌ایم به سراغش می‌رویم تا از سلامتی، روابط عاطفی، شغل، خانواده، و آیندهٔ در خطرمان پشتیبانی کند، اما امروز سخن من برای شما این است: چرا صبر می‌کنید؟

احساس تغییر دهیم. لازم نیست حتماً ترفیع بگیریم یا در مسابقه و قرعه‌کشی برنده شویم تا احساسات مربوط به این رویدادها را تجربه کنیم. به یاد داشته باشید که ما می‌توانیم فقط با فکر کردن احساس را ایجاد کنیم. می‌توانیم شادی یا خوشی را قبل از محیط تا جایی تجربه کنیم

اگر بر فکر کردن به مشکلاتتان اصرار می‌ورزید، این بدان معناست که دارید احساسی مساوی با شرایط موجود در زندگی‌تان را خلق می‌کنید و باز بر آن واقعیت خاص تأکید خواهید کرد.

اگر زمانی که رنج را تجربه می‌کنیم، آن را در ذهن و بدن خود نگه داریم و سپس ازطریق افکار و احساسات خود بیان کنیم، این امضای پرانرژی را به این حوزه ارسال خواهیم کرد. هوش جهانی با ارسال واقعهٔ دیگری به زندگی ما پاسخ می‌دهد که براساس همان فکر و احساسات ما است و همان شکل را دارد.

آیا می‌توانید پیش از وقوع رویدادی، احساس قدردانی کنید و احساساتی قدرتمند و متعالی چون شکرگزاری را در رابطه با این رویداد در خود ایجاد نمایید؟