بریده‌هایی از کتاب تا اشکی بریزیم

پسر شبیب! اگر دوست داری ثوابی مانند شهدای کربلا داشته باشی، هرگاه از آن حضرت یاد نمودی بگو: «یا لَیتَنِی کنْتُ مَعَهُمْ فَأَفُوزَ فَوْزاً عَظِیما» . ای کاش من هم با آنان بودم تا به فوزی عظیم نائل می‌گردیدم.

امیرالمؤمنین علیه‌السلام فرمود : در قیامت هر چشمی گریان است، و آسایش و راحتی از هر چشمی گرفته شود مگر چشمی که خدا آن را به کرامت خویش اختصاص داده باشد و بر مصائبی که بر حسین و آل‌محمد صلوات‌اللّه‌وسلامه‌علیهم وارد شد گریان شده باشد.

هر چشمی لیاقت گریه ندارد ! ابن عباس می‌گوید: امیرالمؤمنین علیه‌السلام از پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله پرسید: شما عقیل را دوست داری؟ فرمود: آری به خدا سوگند به دو جهت ، هم خودش را دوست دارم، هم به جهت اینکه ابوطالب او را دوست داشت. فرزند او (حضرت مسلم علیه‌السلام) در راه محبت فرزند تو به شهادت می‌رسد و اهل ایمان بر او خواهند گریست، و فرشتگان مقرّب بر او درود خواهند فرستاد. پس از آن حضرت گریست تا آنکه اشک بر سینه مبارکش جاری شد، و فرمود: به خدا شکایت می‌برم از مصائبی که خاندانم پس از من با آن روبرو شوند.

عزاداران شریک غم اهل‌بیت علیهم‌السلام امام صادق علیه‌السلام فرمود : رحمت خدا بر شیعیان ما. به خدا سوگند مؤمن (واقعی فقط) شیعیان ما هستند. به خدا قسم آنها با حزن و اندوه همیشگی و حسرت در مصائب با ما شریک بوده‌اند .

پلک چشم ما زخم شد ! حضرت ثامن الحجج علیه‌السلام فرمود: محرم ماهی است که مردمان زمان جاهلیت هم به احترام آن جنگ و قتال را ممنوع می‌دانستند ، ولی ریختن خون ما در آن حلال شمرده شد، (و این امت ، ذریه پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله را به شهادت رساندند). (امت) در این ماه حرمت ما را هتک نموده ، فرزندان و زنان خاندان رسالت را به اسارت گرفتند، خیمه‌های ما را به آتش کشیده ، و اموالی را که در آن بود به یغما بردند، و احترام پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله را نسبت به ما خاندن رعایت نکردند . روز امام حسین علیه‌السلام (و مصیبت عاشورا) پلک چشم ما را زخم نمود، اشک ما را جاری ساخت، عزیزان ما را در سرزمین کرب و بلا خوار نمود و برای ما گرفتاری و مصیبت ابدی به جای گذاشت. اهل گریه باید برای مثل حسین علیه‌السلام بگریند که گناهان بزرگ را محو می‌کند.

پسر شبیب! اگر برای چیزی گریان شدی برای حسین بن علی بن ابی‌طالب علیهم‌السلام گریه کن که آن حضرت را مانند گوسفند سر بریدند!! و همراه آن حضرت هجده نفر از اهل‌بیت به شهادت رسیدند که در دنیا بی‌نظیر بودند.

(امام سجّاد علیه‌السلام) هنگامی که به یاد سیدالشهدا علیه‌السلام می‌افتاد چنان می‌گریست که محاسن مبارکش پر از اشک می‌شد و هر کس حالت حضرت را مشاهده می‌کرد ، دلش می‌سوخت و به گریه می‌افتاد.

پسر شبیب! اگر دوست داری ثوابی مانند شهدای کربلا داشته باشی، هرگاه از آن حضرت یاد نمودی بگو: «یا لَیتَنِی کنْتُ مَعَهُمْ فَأَفُوزَ فَوْزاً عَظِیما» . ای کاش من هم با آنان بودم تا به فوزی عظیم نائل می‌گردیدم.

امام صادق علیه‌السلام فرمود: امام حسین علیه‌السلام به سوی پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله می‌رفت ، حضرت او را گرفت و در دامان خویش نشاند و فرمود: برای شهادت حسین سوز و گدازی در دل اهل ایمان است که هیچ گاه به سردی نگراید. سپس فرمود: پدرم فدای شهید هر اشکی! از امام صادق علیه‌السلام پرسیدند: «شهید اشک» یعنی چه؟ فرمود: هیچ مؤمنی آن حضرت را یاد نکند مگر آنکه گریان شود.

امام صادق علیه‌السلام فرمود: هر چیزی (و عبادتی) پاداشی (معلوم و مشخص) دارد جز اشک بر ما (که خدا بر آن پاداش بی‌حساب عنایت فرماید)

آسمان‌های هفتگانه و تمام زمین‌ها در عزای آن حضرت گریستند. چهارهزار فرشته برای یاری آن حضرت نازل شدند ، ولی هنگامی رسیدند که حضرت به شهادت رسیده بود. آنها نزد قبر آن حضرت پریشان و گردآلود (با حالت عزا) هستند تا قیام حضرت مهدی علیه‌السلام . آنها از یاران حضرت خواهند بود با شعار خونخواهی سیدالشهدا علیه‌السلام : «یا لَثَارَاتِ الْحُسَین» .

پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله، فاطمه زهرا علیهاالسلام را از شهادت امام حسین علیه‌السلام و مصائب او خبر داد. حضرت به شدت گریست و پرسید: پدر! کی این قصه اتفاق می‌افتد؟ فرمود: زمانی که من و تو و علی هیچ کدام نباشیم. گریه حضرت زهرا علیهاالسلام شدیدتر شد و پرسید: پدر! پس چه کسی برای او گریه می‌کند؟ چه کسی برای او اقامه عزا خواهد نمود؟ حضرت فرمود: ای فاطمه! زنان امت من بر زنان خاندانم گریه می‌کنند و مردان امت بر مردان آنان و نسل بعد از نسل هر سال اقامه عزا می‌نمایند، در قیامت تو از آن زنان شفاعت می‌نمایی و من از مردان، و هر کسی که در مصیبت حسین علیه‌السلام اشک ریخته باشد دست او را گرفته وارد بهشت می‌کنیم. ای فاطمه! همه چشم‌ها در قیامت گریانند مگر چشمی که در عزای حسین علیه‌السلام اشک ریخته باشد که شاد و خوشحال است به نعمت‌های بهشتی .

امام صادق به نقل از پدران بزرگوارش علیهم‌السلام روایت می‌کند که اباعبداللّه‌ الحسین علیه‌السلام فرمود: من شهید اشک هستم . هیچ مؤمنی مرا یاد نمی‌کند مگر آنکه گریان می‌شود.

اگر دوست داری در درجات عالی بهشتی با ما باشی به جهت حزن ما محزون و اندوهناک باش و برای شادی ما شاد و ملازم ولایت ما باش ؛ زیرا اگر کسی به سنگی محبت داشته (و به آن دل ببندد) خدا او را با همان سنگ محشور می‌نماید.

اگر دوست داری ثوابی مانند شهدای کربلا داشته باشی، هرگاه از آن حضرت یاد نمودی بگو: «یا لَیتَنِی کنْتُ مَعَهُمْ فَأَفُوزَ فَوْزاً عَظِیما» . ای کاش من هم با آنان بودم تا به فوزی عظیم نائل می‌گردیدم.

پسر شبیب! اگر دوست داری ثوابی مانند شهدای کربلا داشته باشی، هرگاه از آن حضرت یاد نمودی بگو: «یا لَیتَنِی کنْتُ مَعَهُمْ فَأَفُوزَ فَوْزاً عَظِیما» . ای کاش من هم با آنان بودم تا به فوزی عظیم نائل می‌گردیدم.

پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله‌علیه‌و‌آله فرمود : هر کس برای حسینم بگرید (یا دیگران را بگریاند) یا خود را شبیه گریه‌کنندگان در بیاورد بهشت بر او واجب است .

معصومین علیهم‌السلام شهادت سیدالشهدا علیه‌السلام و یاران باوفایش را مصیبتی بس عظیم دانسته و از حضرت به «قتیل العَبرة» یعنی «شهید اشک» یاد نموده‌اند. آنان به حزن و اندوه، گریستن، تشکیل مجالس عزا، عزاداری، مرثیه‌سرایی و نوحه‌خوانی سفارش نموده و آن را عبادت و تقرّب به پروردگار دانسته‌اند. و برای کسانی که این فرمان را امتثال نمایند، طلب رحمت و آمرزش نموده، آنها را تکریم و احترام کرده و شریک غم خویش دانسته‌اند.

معصومین علیهم‌السلام شهادت سیدالشهدا علیه‌السلام و یاران باوفایش را مصیبتی بس عظیم دانسته و از حضرت به «قتیل العَبرة» یعنی «شهید اشک» یاد نموده‌اند. آنان به حزن و اندوه، گریستن، تشکیل مجالس عزا، عزاداری، مرثیه‌سرایی و نوحه‌خوانی سفارش نموده و آن را عبادت و تقرّب به پروردگار دانسته‌اند. و برای کسانی که این فرمان را امتثال نمایند، طلب رحمت و آمرزش نموده، آنها را تکریم و احترام کرده و شریک غم خویش دانسته‌اند.

ورود عزادار به جهنم ممنوع ! امام صادق علیه‌السلام فرمود: کسی که نزد او از ما یادی شود و از چشمانش اشک سرازیر گردد، خدا صورتش را بر آتش حرام می‌نماید.