بریده‌هایی از کتاب اخلاق تولید پول

تورم را می‌توان این طور تعریف کرد: افزایش

استفاده از همۀ این امکانات مشروط به قانون ارزش نهایی کاهنده است. بر طبق این قانون، اهمیت نسبی هر واحد از کالای اقتصادی ، و یا به بیان اقتصادی ارزش نهایی هر واحد کالا، برای دارندۀ آن با افزایش موجودی آن کالا کاهش می‌یابد و بالعکس. دلیل این موضوع این است که هر واحد اضافی باعث می‌شود بتوانیم اهداف جدیدی را محقق سازیم، اهدافی که اگر این واحدهای اضافی نبود آن‌ها را برای برآورده کردن انتخاب نمی‌کردیم.

برای تبدیل شدن خودبه‌خودی به واسطۀ مبادله، یک کالا باید به خاطر خواص «غیر پولی‌» خود تمایل برانگیز باشد و در ضمن قابل عرضه در بازار هم بوده و به صورت گسترده‌ای خرید و فروش شود. قیمتی که در ابتدا برای خدمات غیر پولی آن کالا پرداخت می‌شود، خریداران آینده را قادر می‌سازد که قیمت آیندۀ آن کالا را برای فروش تخمین بزنند. قیمتی که برای استفادۀ غیر پولی آن پرداخت می‌شود، مبنای تجربی استفاده از آن در مبادلات غیر مستقیم خواهد بود. خرید یک کالا به منظور استفاده در مبادلات غیر مستقیم بدون دانستن قیمت گذشتۀ آن بسیار پر ریسک است. بدین ترتیب ظهور خودبه‌خودی واسطۀ مبادله بدون چنین اطلاعاتی به واقع ناممکن خواهد بود. از طرف دیگر اگر این اطلاعات وجود داشته باشد می‌تواند تقاضای پولی برای کالای مورد بحث (واسطۀ غیر مستقیم) را افزایش دهد. سپس تقاضای پولی به تقاضای ابتدایی غیر پولی اضافه شده و به این ترتیب قیمت کالای پولی شامل جزء پولی و جزء غیر پولی آن خواهد بود.

تاریخ بشریت انواع مختلفی از اجناس و کالاها مانند احشام، صدف، میخ، توتون، پارچه، مس، نقره، طلا و مانند این‌ها به عنوان واسطۀ مبادله به کار گرفته شده است. اما در طول زمان و در بیشتر کشورهای توسعه یافته فلزات ‌ گرانبها به دیگر کالاها ترجیح داده شده است. آن هم به این دلیل که ویژگی‌های فیزیکی آن‌ها مثل کمیابی، ماندگاری، تقسیم پذیری، ظاهر و صدای مشخص و متمایز، همگنی در گذر زمان و مکان، چکش خواری و زیبایی، این فلزات را دقیقاً مناسب چنین کارکردی ساخته است.