بریده‌هایی از کتاب شهرهای جاسوس (جلد اول)

احمق‌ها و دروغ‌گوها دربارهٔ چیزهایی که از کنترلشون خارجه با اطمینان حرف می‌زنن

«اینجا خونهٔ من نیست. اینجا فقط محل زندگی‌م بود. زمین تا آسمون باهم فرق دارن.»

«می‌فهمم، اما من فقط می‌خواستم...» گفت: «مهم نیست چی‌کار می‌خواستی بکنی. فقط کاری که کردی مهمه.

«عدالت که کارت عضویت نمی‌خواد. فقط باید قوهٔ تشخیص درست و غلط رو داشته باشی.»

باورش نکنی، به دستش نمی‌آری.

حتماً که نباید عضوی از یه گروه باشی تا بفهمی داره باهاشون بدرفتاری می‌شه.

یادت باشه آدم‌بدها هیچ‌وقت صبر نمی‌کنن، پس آدم‌خوب‌ها نباید دیر کنن.

به انگلستان خوش آمدی

پاریس به مادر لبخند زد و گفت: «شاید حالا راه فرار مخفی‌م رو نشونت بدم.»

برای همین فکر کردم احتمالاً گیر نمی‌افتیم.» «باز هم با احتمالاً کارت رو پیش بردی.» «سارا زندگی پر از احتمالاًهاست. مجبور می‌شی باهاشون کنار بیای.»

«اصلاً چطوری می‌شه آدمی رو که اسمش قاضی پنکیکه جدی گرفت؟ کدوم دانشگاه حقوق خونده؟ دانشگاه کوکو سیب‌زمینی؟»