بریده‌هایی از کتاب تلخ و شیرین

سنت آگوستین بیان می‌کند: «دل ما بی‌قرار است، تا زمانی که در [آغوش] تو آرام گیرد.»

مسیر رسیدن به تعالی از شکستگی‌ها می‌گذرد.

وقتی بدانید، واقعاً بدانید که زیاد عمر نمی‌کنید، افق دید شما محدودتر و عمیق‌تر می‌شود. سپس شما چیزهایی تمرکز می‌کنید که بیش از همه اهمیت دارند و برای جاه‌طلبی، مقام و جلو افتادن کمتر اهمیت قائل می‌شوید.

ترس شما را از خطر دور نگاه می‌دارد، عصبانیت از شما محافظت می‌کند تا مورد سوءاستفاده قرار نگیرید و اندوه، اندوه چه می‌کند؟

در حقیقت می‌توان گفت چیزی که فرد را در حالت تلخ و شیرینی قرار می‌دهد، آگاه‌تر شدن نسبت به پایان است.

این فکر (تبدیل درد به خلاقیت، تعالی و عشق) قلب این کتاب است.

در معرض خلاقیت بودن چه به عنوان مصرف‌کننده، از طریق کنسرت، بازدید از موزه‌های هنری یا استفاده از رسانه‌های دیگر رابطهٔ مستقیم با سلامتی و رضایت بیشتر از زندگی و نرخ کمتر اضطراب و افسردگی دارد.

این‌طور نیست که درد با هنر برابر باشد، بلکه خلاقیت این توان را دارد که در چشم درد نگاه کند و تصمیم بگیرد آن را به چیز بهتری تبدیل کند.

«آب کم جو، تشنگی آور به دست.»

رهبران سنتی مذاهب بعضی اوقات پیروان عرفان را افرادی دارای عقاید پریشان یا مرتد یا هر دو می‌دانند و شاید از این می‌ترسند که اگر هرکسی سازمان‌های مذهبی را دور بزند و مستقیم به سراغ خدا برود، ممکن است آن‌ها از کار بی‌کار شوند. از سال ۲۰۱۶ تا به حال، ایالت اسلامی (داعش) بسیاری از پیروان عرفان را قتل‌عام کرده است.