بریده‌هایی از کتاب معجزه عشق

هیچ سرنوشتی بدتر از این نیست که انسان در تنهایی زندگی کند و در تنهایی از دنیا برود، نه عاشق کسی باشد و نه کسی به او عشق بورزد. عشق ورزیدن، نجات پیدا کردن است.

دنیا را همچون دانشگاهی بزرگ ببینید. عاشق باشید و در زندگی با خودتان درگیر نشوید. از غم و غصه و نگرانی‌های بی‌پایان، گلایه نکنید. شما ناچارید در میان روح‌های کوچک و پستی که دورتان را احاطه کرده‌اند، زندگی کنید. این راه خداوند برای تمرین شماست.

هرکس در نهایت با اعمال خودش قضاوت خواهد شد. در روز حساب، خداوند دوباره تمام مردم جهان را گرد هم جمع خواهد کرد. آن جا تمام کسانی را که به آن‌ها کمک کرده‌ایم ملاقات می‌کنیم. همین‌طور تمام کسانی که مورد تحقیر قرار داده و از کمک به آن‌ها اجتناب کرده‌ایم... همه و همه حضور دارند. آن جا نیازی به گواه و شاهد نداریم، چون زندگی‌مان، سند و گواه تمام کارهایی است که انجام داده‌ایم.

وقتی کسی احساس می‌کند هیچ کس دوستش ندارد، دلش می‌خواهد بمیرد و تا وقتی که اطرافیانش او را دوست دارند، زندگی خواهد کرد. چون زندگی کردن یعنی عشق‌ورزیدن.

ایمان به خدا باعث عشق به او می‌شود و فقط از مسیر عشق، می‌توانیم به زندگی جاودان برسیم. عشق به خدا، زندگی جدیدی برایمان می‌سازد، بنابراین نباید در ایمان به خدا، دنبال آرامش، شادی و امنیت بود.

عذاب وجدان باید عشق واقعی را در ما بیدار کند.

عشق کامل کننده تمام قوانین است. عشق قانونی است که تمام قوانین را در خود دارد. عشق فرمانی الهی است که همه قوانین را شامل می‌شود. عشق راز زندگی است.

آیا ما فکر می‌کنیم ایمان مهم‌ترین چیز در دنیاست؟ اگر چنین است، کاملا اشتباه می‌کنیم. اگر چنین باوری داشته باشیم، مطمئن باشید که به زودی تمام باورهایمان از بین می‌رود.