بریده‌هایی از کتاب پیوندهای بریده

در جامعه انسانی، در دنیای رابطه‌ها، یک جرم، یک جرم نیست و در گوشه‌ای محبوس نمی‌شود؛ که بال می‌کشد و گسترده می‌ماند و همچون وبا و طاعون، همه را در خود فرو می‌برد و به هیچ‌کس رحم نمی‌کند.

کسانی که خود را باخته‌اند و هستی خود را به پای دارایی و امکاناتی ریخته‌اند و توقع‌های بسیار پخته‌اند، آنجا که تحول خویش و تحول دنیای بیرون را مشاهده می‌کنند و می‌بینند که دارایی‌ها با شتاب تباه می‌شود و یا خودشان با شتاب به مرگ می‌رسند، هنگامی که تحول خویش و تحول بهار را می‌بینند، چگونه می‌توانند آرام باشند و حتی همراه بهار در هراس ننشینند و آتش اضطراب و هراس در دل‌هاشان شعله نکشد و التهاب، دل آنها را نگیرد؟