بریده‌هایی از کتاب تلخ و شیرین

‫در هر چیزی شکافی هست که نور از آن وارد می‌شود.

شکستگی راه را برای تعالی می‌گشاید

چطور است صرفاً دردهایی را که نمی‌توانیم از دستشان خلاص شویم، به چیز دیگری تبدیل کنیم؟ می‌توانیم بنویسیم، بازی کنیم، مطالعه کنیم، آشپزی کنیم، شعر بنویسیم، بداهه‌گویی کنیم، دربارهٔ کسب‌وکاری جدید رؤیا بپردازیم، آشپزخانه‌مان را زیبا کنیم؛ صدها کار می‌توانیم انجام دهیم و اینکه «خوب» یا خاص انجامشان دهیم اهمیتی ندارد.

هر دردی را که نمی‌توانید از آن خلاص شوید، به پیشکشی خلاقانه تبدیل کنید.

به‌خاطر اینکه شکوفه‌های گیلاس در جوانی می‌میرند. (ژاپنی‌ها که بیش از همه عاشق شکوفه‌های گیلاس یا به‌قول خودشان ساکورا هستند، این علاقه را به مونو نو آواره نسبت می‌دهند، یعنی حالت مطلوب اندوهی لطیف که از «سوزِ چیزها» و «حساسیت به ناپایداری» به وجود می‌آید.)