بریده‌هایی از کتاب محمد (ص) پیامبر بت شکن

پیامبر در دعوت خود در برابر فریب‌ها و تهدیدها نه سستی ورزید و نه نرمش نشان داد. در برابر آنها قد برافراشت و گفت: به خدا سوگند اگر خورشید را در دست راستم و ماه را در دست چپم بگذارند تا از رسالتم دست بردارم چنین نمی‌کنم مگر مرگم فرا رسد.

پیامبر، در نبرد با شرک، به از میان بردنِ ظواهر شرک بسنده نکرد بلکه در سنگرگاه‌های اصلی آن، یعنی جان‌ها و دل‌ها، به مبارزه با آن پرداخت و جان‌ها و دل‌ها را از نگرانی‌ها و وسوسه‌ها پاک کرد. پیامبر می‌فرماید: شرک پنهان‌تر است از جنبش مورچه‌ای سیاه بر تخته سنگی در شبی تیره.

گزاف نیست اگر بگوییم که حضرت محمد (ص) بزرگ‌ترین پیامبر است و انقلاب او بزرگ‌ترین انقلاب.

علی، جوانمردِ اسلام، را بر شانه‌هایش بلند کرد. خداوند با این پیروزی او را برتری بخشید. در آن روز علی (ع) دستان خود را زیر بزرگ‌ترین بت، هبلِ یک‌چشمِ وصله‌دار، برد و آن را از ریشه برکند. بت‌های کوچک را نیز برکند تا با نابودی آنها نظام شرک را از میان ببرد.

علی، جوانمردِ اسلام، را بر شانه‌هایش بلند کرد. خداوند با این پیروزی او را برتری بخشید. در آن روز علی (ع) دستان خود را زیر بزرگ‌ترین بت، هبلِ یک‌چشمِ وصله‌دار، برد و آن را از ریشه برکند. بت‌های کوچک را نیز برکند تا با نابودی آنها نظام شرک را از میان ببرد.

تنها بتِ بزرگ‌تر که همان خودخواهی است باقی ماند. معروف است که رهایی از آن را جهاد اکبر خواند. در قرآن شریف آمده است: أَفَرَأَیتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلَهَهُ هَوَاهُ وَأَضَلَّهُ اللَّهُ عَلَی عِلْمٍ وَخَتَمَ عَلَی سَمْعِهِ وَقَلْبِهِ وَجَعَلَ عَلَی بَصَرِهِ غِشَاوَۀً فَمَنْ یهْدِیهِ مِنْ بَعْدِ اللَّهِ أَفَلَا تَذَکرُونَ (جاثیه: ۲۳) پس آیا دیدی کسی را که هوس خویش را معبود خویش قرار داده و خدا او را دانسته گمراه گردانیده و بر گوش او و دلش مهر زده و بر دیده‌اش پرده نهاده است. آیا پس از خدا چه کسی او را هدایت خواهد کرد آیا پند نمی‌گیرید.

پیامبر سنتِ گذشتگان را تحت تأثیر تحولات زمانه معرفی کرد. پس نباید سنت‌ها را به بت و خدای برساخته تبدیل کنیم و به آنها تقدس بخشیم. خودِ پیامبر، در حادثهٔ زید، فرزندخوانده‌اش، و زینب دختر جحش، دخترعمه‌اش، با یک تشریعِ اسلامی آسان، یکی از مخاطره‌آمیزترین و دشوارترین رسم‌ها را نفی کرد.

در برخی جنگ‌ها پیامبر را به گمانِ طالعِ نحس از رفتن به نبرد نهی می‌کردند اما پیامبر روانه جنگ می‌شد و طالعِ نحس را به طالعِ سعد بدل می‌کرد و می‌گفت: نه نحسیی هست و نه دشمنیی. می‌گفت: «با روزها دشمنی نورزید و اِلّا با شما دشمنی می‌ورزند.» همچنین می‌گفت: هرکس به سنگی ایمان بیاورد خداوند با او محشورش می‌کند.

یک بادیه‌نشین متحیرانه و از روی ترس به عظمت پیامبر اقرار کرد؛ همچون بندگان در برابر پادشاهان. پیامبر مهربانانه به او گفت: همانا من فرزند زنی از قریشم که خرده گوشت می‌خورد.

پیامبر، برای برپایی جهان واحد و اجتماع برتر، همهٔ قیدها را در یک وسعتِ بی‌سابقه و بی‌همتا درهم شکست.

برای برپایی جهان واحد و اجتماع برتر، همهٔ قیدها را در یک وسعتِ بی‌سابقه و بی‌همتا درهم شکست.