بریده‌هایی از کتاب برگزیده پیام قرآن (جلد اول)

کار و برنامه ما هرچه باشد فانی و ناپایدار است، محدود و کوچک است؛ امّا هنگامی که آن را به ذات پاکی پیوند می‌دهیم که پایدار و جاویدان و نامحدود وبی‌انتها است، رنگ او را به خود می‌گیرد، و از عظمت و جاودانگی او بهره‌مند می‌شود و این است رمز بسم اللّه در آغاز هر کار!

آغاز هر کار باید به نام خدا صورت گیرد؛ خواه آغاز کار ازسوی خدا باشد، یا ازسوی خلق یا ازسوی جبرئیل، یا پیامبرانی همچون نوح و سلیمان (ع) یا افرادی عادی انسان‌ها. این است معنای حدیث معروف پیامبر (ص) : «کلُّ أَمْرٍذِی بالٍ لَم یذْکرْ فِیهِ بِسم اللّه فَهُوَ أَبْتَرْ؛ هر کار با اهمیتی نام خدا بر آن برده نشود بی‌عاقبت و نافرجام است» .

در آیه اوّل (بسم اللّه الرحمن الرحیم) که در آغاز تمام سوره‌های قرآن جز سوره برائت آمده؛ اعلام می‌کنیم که کار خود را به نام خداوند «رحمن» و «رحیم» آغاز می‌کنیم؛ و در انجام برنامه‌های خویش از او یاری می‌جوییم. کار و برنامه ما هرچه باشد فانی و ناپایدار است، محدود و کوچک است؛ امّا هنگامی که آن را به ذات پاکی پیوند می‌دهیم که پایدار و جاویدان و نامحدود وبی‌انتها است، رنگ او را به خود می‌گیرد، و از عظمت و جاودانگی او بهره‌مند می‌شود و این است رمز بسم اللّه در آغاز هر کار!

«رحمان» کسی است که رحمتش عام است، و همگان را شامل می‌شود، در حالی که «رحیم» به کسی گفته می‌شود که رحمتش خاص است، بنابراین رحمانیت خداوند سبب شده است که فیض نعمتش دوست و دشمن، ومؤمن و کافر را شامل شود؛ ولی رحیمیت او ایجاب می‌کند که مؤمنان را مشمول مواهب خاصّی در دنیا و آخرت قرار دهد.