بریده‌هایی از کتاب برگزیده پیام قرآن (جلد اول)

«آیا به بعضی از دستورات کتاب خدا ایمان می‌آورید، و به بعضی کافر می‌شوید؟!»

هر کار را با نام خدا آغاز کنیم، و فضای روح و جان خویش را با نامش عطرآگین سازیم.

چه بسا چیزی را خوش نداشته باشید، حال آن‌که خیر شما در آن است؛ و یا چیزی را دوست داشته باشید، حال آن‌که شرّ شما در آن است

هیچ مسلمانی نمی‌تواند مسلمان راستین باشد مگراین‌که قرآن رادلیل راه خوددرهمه شئون زندگی قراردهد.

«رحمان» کسی است که رحمتش عام است، و همگان را شامل می‌شود، در حالی که «رحیم» به کسی گفته می‌شود که رحمتش خاص است، بنابراین رحمانیت خداوند سبب شده است که فیض نعمتش دوست و دشمن، ومؤمن و کافر را شامل شود؛ ولی رحیمیت او ایجاب می‌کند که مؤمنان را مشمول مواهب خاصّی در دنیا و آخرت قرار دهد.

قسمت پنجم از کفر، کفر به ‌معنای ناسپاسی نعمت است؛ همان‌گونه که خداوند فرموده: (لَئِنْ شَکرْتُمْ لاََزِیدَنَّکمْ وَلَئِنْ کفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِی لَشَدِیدٌ) ؛ «اگر شکرگزاری کنید، (نعمت خود را) بر شما افزون خواهم کرد؛ و اگر ناسپاسی کنید، مجازاتم شدید است!»

ریشه هرگونه تحوّل اساسی در اجتماعات بشری‌ را باید در انقلاب فکری و فرهنگی جست‌وجو کرد.

قرآن با انواع بیانات صریح، ظاهر، و کنایی، پیروان خود را به فراگیری علم ودانش و شناخت رازهای هستی و اسرار عالم آفرینش دعوت می‌کند.

کار و برنامه ما هرچه باشد فانی و ناپایدار است، محدود و کوچک است؛ امّا هنگامی که آن را به ذات پاکی پیوند می‌دهیم که پایدار و جاویدان و نامحدود وبی‌انتها است، رنگ او را به خود می‌گیرد، و از عظمت و جاودانگی او بهره‌مند می‌شود و این است رمز بسم اللّه در آغاز هر کار!

دوزخیان جاهلان‌اند (وَقَالُوا لَوْ کنَّا نَسْمَعُ أَوْ نَعْقِلُ مَا کنَّا فِی أَصْحَابِ السَّعِیرِ * فَاعْتَرَفُوا بِذَنْبِهِمْ فَسُحْقآ لاَِصْحَابِ السَّعِیرِ) ؛ «و می‌گویند: اگر ما گوش شنوا داشتیم یا تعقّل می‌کردیم، در میان دوزخیان نبودیم. ـ این جاست که به گناه خود اعتراف می‌کنند؛ دور باشند دوزخیان (از رحمت خدا) !»